[myiabi]

chwila refleksji, a raczej pewne zdarzenie nakłoniło mnie do tego bym napisała ten wątek. Czy w waszym życiu jest tak, że wydaje wam się, iż wszystko co chcecie robić,a nawet macie plany, jednak boicie wcielic to w zycie, jest krytykowane? Że często wasze wybory sa przez kogoś wrecz z ironicznym usmiechem na ustach odbierane przez innych?Ze niby macie grono znajomych, ale generalnie nawet Ci,ktorzy wydawali sie blizszymi, sa wobec siebie ... az nazbyt ironiczni? Ze po prostu macie wrazenie, ze czego sie nie dotkniecie to wszytko spartolicie? Ze ktos wicznie mowi wam"znów nie zrobiles tego porzadnie? NIc nei potrafisz?Nawet tak proste rzeczy jak...? Albo że najzwyklej w swiecie czujecie, iż nie wiecie wielu rzeczy, ktore wiedziec w danym wieku sie powinno, a wstydzicie sie pytac, " bo to siara tego nie wiedziec?" Czy nie czujecie sie jak piate kolo u wozu gdy idziecie z parka" znajomych gdzies i oni sie przytulaja, (wy jestescie sam/sami) i caluja i generalnie nie wiecie gdzie skupic wzrok? Jak to jest u was? Ja do dzis mam wrazenie,ze ten swiet to nie jest moje miejsce, ze jakbym..nie nadawala na tych falach co inni tak do konca. Niby jest fajnie,ale coraz czesciej po postu sie ryczy norma jakos raz na dwa dni ;] iiii nie zarzucane wam jest,ze mowiecie za malo o sobie, od siebie itd. Ja np. rozmawiam,ale bardziej zartuje czy skupiam na kims ub czyms co jest jej obiektem,ale przez innych rozpoczetym. No zalezy jaklezy, ale ppowiedzmy sobei szczerze w pewnym momencie zycia stracilam zaufanie w stounku do w
wiekszoscii ludzi... i juz mi nie zalezy aby sie komukolwiek z czegokolwiek tlumaczyc, a potem najgorsze jest to zdziwienie, ze TY>Ty tam poszlas czy to zrobilas>Ojej jestem w szoku. zalosne


np. na uczelni to tak jakby ludziemysle, ze sie tylko zyje keidy widziz nimi,ze nei ma si eznajomych poza ;/ nie kumam tego wiecznego zaskoczenia i szczerze powiedziawszy irytuje mnie ono a jak ten zbiór roznych sytuacji wyglada u was ?pozdrawiam