[NiColQa14]

"- A dalej?
- A dalej zaczyna się szlak.
- Będziemy chodzić po lesie? - Dzięki Bogu, miałan na nogach tenisówki.
- A co? - spytał takim tonem, jakby spodziewał się, że zaprotestuję.
- Nic, nic. - Miałam nadzieję, że nie widac po mnie zdenerwowania. Myślał, że moja furgonetka jest powolna? Niech tylko mnie zobaczy na szlaku!"

"- A mimo to - dodał - lepiej bym na tym wyszedł, gdybym jednak zdemaskował nas wszystkich owego pierwszego dnia , niż gdybym miał rzucić się na Ciebie tu i teraz, w leśnym zaciszu, bez żadnych świadków.
Byłam tylko człowiekiem, spytałam więc:
- Dlaczego?
- Isabello - wymówił starannie moje imię, wolną dłonią mierzwiąc mi pieszczotliwie włosy. Gest ten był tak swobodny, że przeszedł mnie dreszcz. - Bello, nie potrafiłbym żyć z myślą, że pomogłem Ci zejść z tego świata. Nawet nie wiesz jak mnie ta wizja prześladuje. - Spuścił oczy ze wstydem. - Twoje ciało, blade, zimne, nieruchome... Już nigdy miałbym nie zobaczyc twoich rumieńców i tego błysku intuicji w oczach, gdy domyślasz się prawdy... Nie, tego bym nie zniósł. - Spojrzał na mnie z twarzą wykrzywioną bólem. - Jesteś teraz dla mnie najważniejsza. Jesteś najważniejszą rzecza w całym moim życiu."

" - Coś mi się wydaje, że powinnam jednak zamknąć oczy.
- Nastepnym razem już nie zapomnisz.
- Następnym razem?!"

" - Głuptasku, taki bieg to dla mnie peska. Wymijam je instynktownie"

Pod ręką mialam pierwszą część sagi, więc wypisałam takie moje najbardziej ulubione