[Eva ID]

Napisane przez Adriana Lecouvreur

Mieszkałyśmy ostatnio razem przez miesiąc, bo 'tak wyszło', poza tym znamy się dobrze i wiemy że żadna z nas na imprezy chodzić nie będzie. To nie jest taka tak przygodna znajomość, naprawdę wyjątkowa. Mamy różne charaktery, ale tę samą pasję - śpiew, te same zasady moralne i etyczne, to samo jest dla nas najważniejsze....poza tym nawet jak kilka razy zdarzyło nam się nie zrozumieć nawzajem, to potrafimy porozmawiać i przez to przejść.
Wiem że jesteście ode mnie starsze i mądrzejsze, ale z mojego doświadczenia wynika, że z rówieśnikami się nie dogaduję, mam tę jedną przyjaciółkę w swoim wieku i wiem, że to nie jest przypadkowa osoba. I wiem że potrafimy siebie nawzajem słuchać i nawet jak któraś z nas będzie chciała gdzieś wyjść sama, to po prostu wyjdzie.

Kaju to nie do końca tak jest, że jak ktoś starszy to od razu mądrzejszy... no może czasem z wielu pieców chleb jadł, to i powie o innych smakach, mnie nie chodziło o to aby się wymądrzać.... faktycznie wiele jest przykładów rozbitych "przyjaźni" przez sam fakt mieszkania razem... nie ma reguł, może się okazać, że Ty i Twoja przyjaciółka to najlepsze rozwiązanie jakie ma dla Ciebie świat.

Znane są przypadki osób (nie bierz tego do siebie proszę, bo nie o Tobie to piszę), które idą na studia tylko dlatego, że ich przyjaciel się tam wybiera.... potem, po kilku latach budzą się, że są na kierunku, który w ogóle im się nie podoba, zdobywają zawód, którego nie chcą wykonywać....

W tym wszystkim najważniejsze jest nie to, kto będzie Ci towarzyszył podczas studiów, ale czy te studia to Twoja prawdziwa pasja i po 20 latach będziesz wykonywała zdobyty tam zawód z taką samą radością jak o tym piszesz teraz.

Mam to niebywałe szczęście, że robię to co lubię i lubię to co robię.... każdemu życzę właśnie tego.