[hula_hula]

Napisane przez Wyrak

Tak na podstawie Twojego posta, to sie zastanawiam i wychodzi na to, ze dojrzalosc emocjonalna (a wiec - umiejetnosc tworzenia zwiazku, przyznania sie do porazki i inne tym podobne), a dojrzalosc "zyciowa" (czyli: zarobisz na siebie, poplacisz rachunki na czas i jestes odpowiedzialna/ny), to dwie rozne sprawy...

Zgadza się Może być i tak, że jest się dojrzałym albo-albo ; albo emocjonalnie, albo życiowo; chociaż jedno z drugim się ściśle wiąże, bo wiadomo, że człowiek odpowiedzialny zapłaci rachunek na czas i nie da sobie w kaszę dmuchać.

Napisane przez BJean

Dla mnie dojrzałość to stan ducha gdy człowiek dostrzega własne potrzeby ale i potrzeby innych, zauważa o co chodzi w życiu i klasyfikuje swoje wartości, wie czego chce i nie boi się po to sięgać, rozumie po co istnieje i godzi się z rzeczywistością (akceptuje upływający czas, następujące po sobie rzeczy).

Fajnie to ujęłaś

Właśnie, dojrzałość a dojrzałość u młodych osób? Rozróżniacie to, tak jak Wyrak napisał, na tę dojrzałość emocjonalną lub życiową? Wiadomo, że taki piętnastolatek rzadko kiedy na chleb zarobi, czy rachunek zapłaci, ale jeśli jest odpowiedzialny, ma cele do których dąży i tak dalej - można powiedzieć, że jest dojrzały?