[inc0rrect]

Napisane przez malewara

Nie chcę się tutaj teraz wykłócać, ale to przez co przeszlam to po prostu koszmar. Mialam najgorszy tradzik w klasie, pelno kompleksow, z ktorymi (pomimo wyleczenia) borykam się do dziś. Być może nie jestem tak odporna psychicznie jak wiekszosc, ktorzy maja ten problem. To nie bylo tylko kilka krostek przed okresem. To byla MASAKRA.

A co do oceny ludzi - nie chodzi o to, ze dopiero zaczelam szanowac ich osobowosc. Chodzi o to, ze teraz mam duzo wyzszy poziom empatii spolecznej, nie oceniam tak szybko dzialan ludzi, nawet jezeli wskazuja one na jakas konkretna rzecz (np. alkoholik, ktory krzywdzi cala rodzine - staram sie go zrozumiec, w pewnym momencie w zyciu popelnil blad, i teraz sa tego efekty). Nie obraź się, ale staram się też unikać czegoś takiego, co napisałaś - z góry zakladasz, ze cos wyolbrzymiam, a tak naprawde nie wiesz przez co przeszlam w zwiazku z ta choroba. Ale cieszę się, że jest w ogole zainteresowanie tematem Napotkalam sie kiedys na watek, w ktorym ludzie opisywali swoja historie w zwiazku z tradzikiem i bylo bardzo duzo wpisow podobnych do mojego. Wydaje sie to blachy (blahy?) problem, a tak naprawde wyrzadza wielka krzywde psychice.

Rozumiem Cię, teraz mi to wyjaśniłaś czytalam wątki o trądziku na intymne, wiem, że niektórzy naprawdę w depresje z tego powodu wpadali, dlatego nie chciałabym żeby wciąż wyolbrzymiano ten problem. Nie chcę żeby traktowano ludzi z trądzikiem jako tych którzy przeżyli wielką tragedie i dzięki niej zmienili swoje poglądy na życie itd itd
powiem Ci że przeszłyśmy cos podobnego, widzę że także się wyleczyłaś i jest już to za Tobą, więc kompletnie nie trafiłam na osobę, która potrzebuje uświadomienia że trądzik to nie tragedia, bo to już za Tobą (a nie wiedzialam)