[Paris]

Wizażu! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie...
Ile Cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, komu odłączyli net...
Dziś piękność Twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo uzależniam się na Tobie...
Wizażanko piękna, co bronisz wrót wizażu i ostrym świecisz KWC
Ty, co gród zamkowy Wizażowy ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do kosmetyków przywróciłaś cudem, (gdy od płaczącego TŻta pod Twoją opiekę ofiarowana umalowaną podniosłam powiekę)
I zaraz mogłam do Twych świątyń progów iść...za wrócony Wizaż podziękować Bogu...
Tak nas powrócisz na Wizażu łono, tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną do tych pagórków szminek, do tych cieni zielonych, szeroko nad błękitnym kholem rozciągnionych...
Do tych pół malowanych tuszem rozmaitem, wyzłacanych pudrem, posrebrzanych tonikiem...
Gdzie bursztynowy pędzelek, konturówka jak śnieg biała,
gdzie panieńskim rumieńcem Wizażanka pała
A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą zieloną...
na niej z rzadka ciche Wizażanki siedzą.

Sama wymyślałam