[Em_Zetka]

Witam dziewczyny, muszę sie wygadać, wyżalić i posłuchać mądrych rad. No to zaczynamy- jestm z moim narzeczonym 4 lata, jest nam cudownie naprawdę, nie kłócimy się, spędzamy mnóstwo czasu razem. on ma 27 lat, ja 23. Wszytsko biegło fajnym, spokojnym torem az nagle on 3 tyg temu podczas wjazdu wagodnikiem na gondoli w górach wyskoczył z pierścionkiem i sądnym pytaniem- czy wyjdziesz za mnie?
ja oczywiście tak i nagle buch, on zaplanował slub za rok w sierpniu, to dla mnie mega szybko, on mówi że nie ma innej mozliwości, czekał tyle czasu, chce byc moim mężem juz niedługo, jakdla niego to możemy juz za miesiąc, ale da rade do sierpnia.

Dodam, że jest rozsądnym facetem (zazwyczaj) ale teraz uparł sie jak osioł. ja chce byc jego żoną ale po pierwsze mam świeżo założony aparat na zęby, po drugie, w tym roku sie bronie wiec cały czas ślęcze nad praca mag. po trzecie rzucilam prace w Polsce i zamieszkałam z nim w niemczech wiec narazie pucha z kasa.

No i najwazniejsze- gdzie sie podzial mój zapał?? Jak czytam wypowiedzi podekscytowanych forumowiczek to az wierzyc mi sie nie chce...na mysl o typowym weselu, o płaczacych ledwo znanych ciotkach, o rumianych, podpitych, spoconych wujkach dostaje spazmów. Nie chce mi sie wybierac sukni, nie załatwiam nauk, nie wiem w jakim kosciele, nie wiem nic.

Chciałabym wyjechac z nim na hawaje, tylko we dwójke, bez zgiełku i tam powiedziec sobie tak, na totalnym spontanie, bez przygotowan...dziewczyny, czy cos ze mna nietak?? czemu jestem inna?? moze to przedslubne nerwy? czy ktoras też tak miała..pomocy!