[biru]

U mnie od samego początku wiedzieliśmy że rodzić będziemy razem. Może po części było to dla nas takie oczywiste dlatego że mąż jest fizjoterapeutą a jego mam była kiedyś położną. Nie chodziliśmy do szkoły rodzenia więc jakiegoś specjalnego przygotowania nie mieliśmy.
Nie wyobrażam sobie porodu bez Jego pomocy i wsparcia. Rodziłam w Krakowie na Ujastek ponad 13 miesięcy temu, od odejścia wód do końca porodu trwało to ponad 15 godzin. Bez znieczulenia, jedynie pod sam koniec dostałam cud oksytocynę i wtedy wszystko poszło już szybciutko.
Jeśli chodzi o paznokcie to popieram wcześniejsze wypowiedzi - obcinać regularnie (nigdy nie wiesz kiedy urodzisz - ja przed terminem, inne kobiety często po) bo mąż później może cierpieć... Ja podobno nawet mojego ugryzłam w rękę Ale nawet nie pisnął.
Naprawdę jego obecność bardzo mi pomogła - przy takich prozaicznych sprawach jak "kontakt" z położną, wspólne spacery po korytarzu, trzymanie za rękę, dodawanie otuchy, po porodzie pomoc w pionizacji - dzięki niemu byłam pod prysznicem jakąś godzinę po porodzie (byłam cięta i pękłam więc szwów miałam sporo). W domu pomagał mi kontrolować stan szwów. Jeśli chodzi o sex to ani on ani ja nie mieliśmy oporów- ale tu najlepiej by było jakby on się wypowiedział
Nie potępiam par które rodzić razem nie chcą (u mnie cała rodzina uważa że wspólne rodzenie jest a fee). Każdy ma prawo do własnego zdania, przecież to nie moja sprawa. Ja tylko mogę napisać w czym mi pomógł mój luby. Powiem że nawet spał przez jakiś czas ( do szpitala trafiłam o 12 w nocy więc był zmęczony) , gdy jeszcze skurcze nie były takie męczące, ale sama jego obecność działała na mnie kojąco.
Teraz przy drugim porodzie (jestem w 4mc)też na pewno będziemy rodzić razem.