[dysia77]

Napisane przez tygrysek1105

Chciałąm coś wyprostować. chłopak nie uderzył mnie nigdy w taki typowy sposób. Wiem, że to niczego nie zmienia, on nie powinien mnie nawet popchnąć. Wiem że za każdym razem bedzie pozwalał sobie na coraz więcej. To straszna dla mnie decyzja bo jest on moim całym zyciem, tak macie racje kocham go strasznie, i wiem ze czeka mnie wizyta u psychologa, zreszta juz mam namiary.
wczoraj zaczełam sie pakowac, jego nie było w domu, miał ważniejsze sprawy. Dzis wieczorem bede juz u mamy. oddałam mu pierscionek.
powiedział że skoro sie wyprowadzam to nie chce ze mna gadac. trudno bedzie co ma byc.
Mimo tego że bede teraz bardzo cierpiec, nie żałuje tych lat z nim.
dał mi cos pieknego, niestety nie mozemy sie dogadac, a jak długo można zyć w takich nerwach, szczególnie że ja mam juz depresje.
czas to skończyc.

za odwage i za powazny krok w kierunku nowego, lepszego zycia.
Sama widzisz, ze jemu chyba nie bardzo zalezy na utrzymaniu tego zwiazku. Poczul sie urazony, ze go zostawiasz. Strzelil focha, nie chce z Toba gadac. Widocznie za duzo sobie wyobrazalas, za wielkie nadzieje pokladalas w tym zwiazku. Jak widac- jednostronnie.
Trwaj w swoim postanowieniu i nie daj sie zlamac obietnicami poprawy, przeprosinami i bukietami kwiatow, bo pewnie jeszcze przyjdzie taki czas, ze chlopak bedzie probowal do Ciebie wrocic. Nie daj sie przekonac, bo wpadniesz znow w to samo bagno. I pomysl, ze nie tylko Ty w nim bedziesz tkwic, ale tez nie daj Boze Wasze dzieci w przyszlosci.......
Powodzenia. Czas leczy rany. Sama zobaczysz za jakis czas, ze mozna normalnie zyc bez Niego.