[euforia112]

Napisane przez Ewelajna123

A mój myśli, że to przez niego taka jestem, że niby tylko przy nim tak mam
Chyba musiałoby minąć ze 2 lata żebym z nimi normalnie mogła pogadać.

---------- Dopisano o 15:54 ---------- Poprzedni post napisano o 15:48 ----------



Wczoraj wyglądałam bosko, podobałam się sobie, ale to pewności siebie pod tym względem mi nie dodało. Dużo się uśmiecham. Wiem, że często mam coś mądrego do powiedzenia, ale się blokuję i mówię ciszej Tż, który później powtarza im to, albo wcale nie mówię. Aha i jestem asertywna, potrafię powiedzieć nie lub się z kimś nie zgodzić.

Ale co wstydzisz się powiedzieć głośno? ja pamiętam jak w pierwszej klasie szkoły podstawowej jak miałam przeczytać na głos jakąś czytankę, to ze wstydu mi łzy ciekły tak mocno, że tekstu nie widziałamale potem zaczęły się studia, konwersatoria i byłam zmuszona wypowiadać się przed szacownym gronem studentów i profesorów, pamiętam pierwszy raz, to byłam tak nerwowa, że prawie zemdlałam, jak mnie poproszono o ustosunkowanie się do jakiejś tezy, a tu 50 osób gały w ciebie wlepia, po roku niestety zawsze miałam coś do powiedzenia a im więcej ludzi mnie słuchało, tym bardziej byłam dumna. W ogóle im człowiek starszy, tym więcej pewności siebie nabiera.