[karolcik85]

Ja ze swoim TŻ mieszkam już od trzech lat razem, a jesteśmy ze sobą 4 lata. (On 25 a ja 24). Nie żałuję pod żadnym względem. Nasza decyzja o ślubie była dojrzała i przemyślana a nie dlatego że to wypada lub jedno wymusiło na drugim. Oboje się zdecydowalismy że to już "ten czas". Mieszkając razem wszystko przeżywamy wspólnie te lepsze i te gorsze chwile. Mamy wspólne radości i smutki. Oboje musimy troszczyć się o to żeby mieć co jeść, za co zapłacić rachunki. Mamy wspólne pieniądze i nie ma Twoje - moje. wszystko jest nasze. Uczymy się siebie nawzajem i będąc już małżeństwem będziemy mogli się cieszyć "dobrodziejstwami" stanu małżeńskiego, bo nie bedziemy musieli się już docierać. Oszczędziliśmy sobie wielu kłótni i problemów, bo często narzeczeni po ślubie wyobrażają sobie wspólne życie w odmienny sposób i często szybciej się rozpada małżeństwo niż zaczęło. Sam fakt "posiadania papierka" jako motywacja do podtrzymania związku jest dla mnie najgorszym wyjściem bo to chodzi o to żebyście się kochali a nie znosili nawzajem bo już nie ma odwrotu. lepiej żeby się rozpadło wcześniej jeżeli nie jesteście sobie "przeeznaczeni" i nie potraficie się dogadać niż póżniej po ślubie marnować sobie, lub co gorsza dzieciom nawzajem przyszłość wzajemnymi wyrzutami i pretensjami. Jeżeli nie będziecie się potrafili dogadać przed ślubem to później papierek nie załatwi wszystkiego w cudowny sposób. Dlatego zastanów się nad tym i pomyśl czy zależy Ci na ślubie czy na chłopaku z którym chcesz spędzić życie. Bo ślub dla samego ślubu a ślub z miłości to dwie różne rzeczy i nie warto robić tego z powodu presji otoczenia czy czasu bo już masz 25 lat to już za późno na zamążpójście. To Twoje życie i możesz później tego żałować.
Pozdrawiam