[Plasterek]

Witam już w nowym roku.
listopadowa80 - drugi argument, który podałaś bardziej do mnie trafia
rentarenka - a czy mogłabyś powiedzieć o swoim bracie, że jest odpowiedzialny? Uważam, że nigdy wcześniej przed nim nie stanął żaden z poważniejszych problemów, z którym miałby się zmierzyć. Gdyby miał rzeczywiście 12 lat mógłbym uznać, że jest rozpieszczony. Jeśli ma 41 tzn. że nigdy nie dorósł i obecnie wykorzystuje sytuację, bo wie że przecież jeśli powie 'nie' to i tak nic się nie stanie. Mama pokrzyczy, Ty się zdenerwujesz, a on i tak będzie miał spokój.
Jest taka Pani psycholog Aleksandra Lemańska - zajmuje się rozwiązywaniem trudności wychowawczych i problemów w rodzinie oraz w małżeństwie - sądzę, że warto zadać jej parę pytań i poprosić o jej zdanie - jakbyś chciała mogę dać Ci kontakt do niej.

Moja uwaga co do tej sytuacji - najpierw z bratem porozmawiaj na poważnie. Niech zobaczy, że jest to poważny problem dla Ciebie. Rozmawiając z nim, nie krzycz, nie podnoś głosu, nie przyspieszaj tempa dyskusji... staraj się rozmawiać spokojnie i poważnie. Następnie poproś go by do końca tygodnia poważnie przemyślał co powiedziałaś i niech Ci da znać co postanowił (pójdzie szukać pracy? będzie pomagał w domu jako ..gospodyni - gospodarz domu?).

Jeśli z dyskusji nic nie wyciągnął (sama sobie powiedz, jak długo możesz tolerować jego brak szacunku do Ciebie?) zacznij go traktować jak 12 latka - zarówno Ty jak i twoja mama musicie w tym wypadku być stanowcze. Mieszkacie razem, więc razem dzielicie się opłatami za dom/mieszkanie - jeśli on się nie dokłada, powinien poczuć to, że Wam do nie odpowiada (np. jedzenie, które kupujecie i które gotujecie nie będzie dla niego - niech sam się postara.)

Jeśli chcesz możemy o tym porozmawiać prywatnie - miałem kiedyś doświadczenie z takim przypadkiem.