|
Re: Straciłam wszystko
Mme Volae, jestem prawie na 100% pewna, że wybaczysz mamie. Ja też bardzo wiele razy wiedziałam na pewno, że nie wybaczę nigdy, a później wszystko jakoś blakło, zacierało się, robiło nieważne. I nawet, jeśli nie wybaczałam, to zapominałam. I dom też jeszcze trzyma się kupy. Imo nierealistyczne jest wymagać, żeby wszystko zawsze było pięknie i słodko, tak jest tylko w szmirowatych amerykańskich filmach. W życiu aż zbyt często zdarzają się zgrzyty, grunt to nie zarzekać się, że już nigdy się do niej nie odezwiesz albo cos w tym rodzaju, bo później może okazać się, że już właściwie mogłabyś się z nią pogodzić, ale duma Ci nie pozwala.
Daj sobie czas, ochłoń trochę i pomyśl, że jesteśmy tylko ludźmi, jedni bardziej doskonali, inni mniej, ale jakoś z tym trzeba żyć, prawda? [img]icons/icon7.gif[/img] Trzymaj się, zobaczysz, że będzie lepiej, czas leczy wszystkie rany [img]icons/1glaszcze.gif[/img]
Pozdrawiam ciepło,
Ula
|