[lemoorka]

Witam,

mam skomplikowaną sytuację ze zdrowiem. Niby nie ma dla mnie przeciwwskazań odnośnie ciąży, ale sama się obawiam. Zdecydowałam się jednak nie mieć potomstwa. Nie mówie oczywiście "nigdy", bo natura i życie bywa przewrotne.
Jednak coraz bardziej otoczenie wywiera na nas - mnie i męża presję - że już powinnismy mieć dziecko, albo przynajmniej powinnismy się starać. Nie sa nam oszczędzane komentarze - " jesteś bezpłodna?", " nie możecie miec dzieci- to żadne wstyd musicie się leczyć". Jest to przykre, bo takie problemy pewnie tez byśmy mieli, gdybysmy się starali. Miałam zaczać brać duphaston i się starać, ale dowiedziałam sie o swojej durgiej chorobie, co zatrzymało starania.

Było mi się z tym cięzko pogodzić, nie jest to tylko moja decyzja, ale również mojego męża. na razie o naszej decyzji wie tylko moja mama, kazałą mi się tylko powaznie zastanowić. Teściowie i dalsza rodzina nie wie,a całe to grono domaga się nowego członka rodziny. Powiedzieć im? Czy jednak dac sobie spokój?

A jak W reagujecie - częśc z Was zapewne nie chce pierwszego, a częśc kolejnych dzieci. Jak W sobie z tym radzicie?

Z góry dziekuję za odpowiedź.