[lindsley]

Napisane przez kretencja

Lindsley, nie gniewaj się, że pytam, nie chcę Cię urazić, ale czy czujesz, że Twój TŻ powinien być Ci jakoś szczególnie wdzięczny za to? Dlaczego? Wyjaśnij mi, proszę, bo bardzo mnie to zaintrygowało.

Nie wiem czy potrafię wyjaśnić moje podejście tak, że byście zrozumiały i nie wiem czy to jak napisałam też to oddają...Tz mam wrażenie że jeszcze nie dorósł, nie ma pojęcia o wielu sprawach i nie chce o nich myśleć nawet... Wydaje mi się, że musi dostać czasem prawdziwego kopa do działania, musi zobaczyć, żeby wiedzieć... Gdyby nie był tam ze mną to bałabym się, że po powrocie ze szpitala on myślałby, że ja będę na pełnych obrotach robić to co wcześniej, że sama zajmę się dzieckiem... Jak nie zobaczy, że to nie jest jak na filmach - 2min i dziecko na świecie to nie uwierzy w opowiadania...
Teraz jak mu mówię, że mi ciężko, że mnie coś boli to dopóki się nie zwijam z bólu to nic sobie z tego nie zrobi... Nie pomaga mi Podejrzewam, że Wasi w większości Tz będą na Was dmuchać chuchać od samego początku... Nie wiem czy mój już mnie nie kocha jak kiedyś czy zapomniał jak to okazywać... Nie chce mi się już więcej pisać...

Acha, żeby nie było, że go siłą tam ciągnę on chce ze mną jechać, nie wiem jakie powody nim kierują ale się cieszę... Nie zmuszałabym go... Ale z drugiej str nie zgadzam się z tekstami że to "babska robota" i trzeba to Tz oszczędzić...

Ostatnio się dowiedziałam, że w bliskiej rodzinie para się starała 3 lata... Już mieli jechać załatwiać in vitro i tuż przed wyjazdem dowiedzieli się o II. To chyba potwierdza regułę, że jak się bardzo chce to się nie udaje a jak już się odpuści to od razu