[iza_wiosenna]

Napisane przez Gwiazdaa

zarówno w tym stwierdzeniu jak i w Twoich przemyśleniach jest sens.
Oczywiście,że obie choroby wyniszczają i uzależniają. Popadamy w nie dlatego, głównie dlatego,że sobie z czymś nie radzimy. Chcą odreagować lub wynagrodzić się za coś wybieramy jedzenie/alkohol. Źle jest gdy zdajesz sobie sprawę,że za chwilę "to" się stanie. Zaczynasz powoli, jeszcze wiesz,że możesz przestać,że to kontrolujesz ale zdajesz sobie jednocześnie sprawę z tego,że za chwilę tą kontrolę stracisz. I ją tracisz. Jesz do momentu gdy nie możesz więcej w siebie wepchać. Pijesz mimo tego,że wiesz,że więcej nie powinnaś... W przypadku bulimii chora chce wszystko z siebie wyrzucić, pozbyć się tego bo wie,że przytyje. A alkoholiczka? Nie wiem...

Miałam problem w obu przypadkach. Jeśli chodzi o bulimię udało mi się z niej wyrwać... Samej.
Alkohol? Po prostu staram się nie pić, mówię "nie" gdy inni mówią tak. To bardzo trudne, ale możliwe. Chciałabym mieć wsparcie, chciałabym,żeby ktoś mi nadal pomagał bo wiem,że sobie nie dam rady... Co dzień mam sytuacje bardzo stresowe, mam doły, może depresje? Nie wiem... Moje myśli krążą już tylko wokół jednego tematu... I czuje się jakbym stała na krawędzi i miała za chwilę wpaść w ciemną przepaść... Jest mi źle ze sobą.

Tak to zostaje do końca życia.
Możesz mieć nad tym kontrolę ale wiesz,że w głębi Ciebie to nadal jest...

Słonko może weź się nie wypowiadaj, jeżeli się nie leczyłaś? "Tak, to zostaje do końca życia" - w Twoim przypadku być może, ale skąd wiesz, jakby było, gdybyś rozpoczęła uczciwą terapię?

"to" wcale nie musi zostać do końca życia. Ci, którzy rok w rok przeżywają nawrót zaburzeń odżywiania, po prostu nie wyleczyli się całkowicie. Każdy nawrót pokazuje, że jest jeszcze coś do przepracowania, co nie pozwala na bycie niezależną, normalnie;-)) funkcjonującą jednostką...
oczywiście, nawet ZDROWA osoba może w trudnych chwilach pomyśleć o tym, że np. chce schudnąć ,ale ,widząc co się dzieje, ma zawsze możliwość, żeby a.)WYBRAĆ inne rozwiązanie, z całą świadomością, że objawy w niczym nie pomogą a jedynie odciągną uwagę od problemów, b.) zadzwonić do swojego terapeuty z prośbą o wsparcie^^