[allmode]

Po pierwsze - chyba jest jakiś powód, dla którego Wasze pożycie się nie układa. Znasz zdanie męża? Bo może jest jakaś przyczyna, trudna dla niego, wstydliwa, bolesna, z którą on nie umie sobie poradzić, a z jakiś powodów boi się powiedzieć Tobie. Współżyliście przed ślubem - że tak niedyskretnie spytam? Bo jeśli tak, to raczej niemożliwe, że przed fajerwerki, a po 5 razy na 3,5 roku.
Podejrzewam, ze układ między Wami był taki od samego poczatku - więc po co był ślub? Mówisz, że to była pomyłka. Może tak, jak teraz boisz się opinii w sprawie rozwodu, tak wcześniej jej uległaś w sprawie ślubu?
Podkreślasz, że jesteś młoda, atrakcyjna, że niejeden by Cię chciał mieć. No ale co z tego? Przez 3,5 roku nie spróbowałaś ani razu podjąc poważnej, konkretnej rozmowy? Podkreślasz tylko "Ja": atrakcyjna, młoda, chcę się rozwijać. A mąż ciężko pracuje. A Ty pracujesz? Chcesz się rozwijać-a robisz cokolwiek w tym kierunku czy tylko chcesz i na tym koniec?
Poza tym - jeśli jesteś nieszczęsliwa i nie widzisz innej drogi, jak rozwód, to zrób to, Oglądanie się na pół wsi, która Cię wytknie palcami to nie jest dobry argument. Zawsze się trafi ktoś, komu Twoje postępowanie nie bedzie odpowiadało - taki urok życie w społeczeństwie.

Niezależnie od podjętej decyzji - rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Powiedz mężowi, co postanowiłaś, wysłuchaj jego, znajdzicie jakieś rozwiązanie. Mówisz, zę mąż jest przyjacielem, a przyjaciela nie można potraktować wezwaniem na sprawę rozwodową bez uprzedzenia.