[juliee]

Czyżby wątek umarł? Stosuję tę dietę od ponad pół roku (grupa A) razem z mężem (grupa 0), córka (A) stanowczo odmówiła, bo pizzy wyrzec się nie chciała Też początkowo miałam wątpliwości - przeczytałam książkę d'Adamo i stwierdziliśmy, że nie zaszkodzi spróbować. Wbrew pozorom nie jest wcale bardzo rygorystyczna, po prostu wymaga pewnych kompromisów; zresztą wydaje mi się, że w stwierdzeniu, że jeśli pewne produkty są dla nas niewskazane, specjalnie nas do nich nie ciągnie, naprawdę coś jest. W moim przypadku drastycznym posunięciem było całkowite odstawienie produktów pszenicznych i mleka (jogurty i kefiry nadal piję). Czuję się dobrze, gotuję mężowi wołowinę na trzy dni (to jedyna niedogodność, ale jest wiele produktów, które możemy jeść oboje).. Odnoszę wrażenie, że dieta niweluje PMS - ale może to tylko autosugestia. Mąż - karmiony przeze mnie latami makaronem i pierogami (żółtego sera też sobie nie żałowaliśmy) schudł w ciągu 4 miesięcy 10 kilo, bez żadnego wysiłku. Oczywiście spadek wagi nie jest w tym wypadku celem, raczej skutkiem ubocznym (całkiem miłym). Rozmawiałam na ten temat z lekarzem rodzinnym - jest wielkim zwolennikiem tej diety, ale powiedział mi, że nie istnieją rzetelne badania dokumentujące jej skuteczność lub zasadność, a d'Adamo jest postrzegany przez wielu za szarlatana, gdyż, cytuję: "w interesie firm farmaceutycznych jest ludzi leczyć, a nie wyleczyć". Myślę, że to mówi samo za siebie.