[dance makabre]

K.: Ech, dlaczego? Przecież wiesz, jak bardzo mi na tym zależało... I wiesz też zapewne, jaką masz nade mną przewagę- mam nadzieję, że nie będziesz próbowała jej wykorzystywać.
A.1: Już w porządku. Możesz napisać kiedy chcesz, osiągnęłam duchową równowagę i wiem już, co jest dla mnie priorytetowe.
P.: Dlaczego cały czas musisz mi o tym opowiadać? Staram się cieszyć Twoim szczęściem i naprawdę sprawia mi radość Twój dobry humor i to że kochasz go ze wzajemnością, ale zrozum, jak wielką tęsknotę i żal we mnie uruchamiasz, jakie wspomnienia i marzenia...
A.2:Zdaj tylko tą maturę, a potem... to już nie ma przebacz

Medycyna!!