[biala lila]

witajcie , jestem tu nowa chociaz z moim ''problemem" borykam sie juz od 1,5 roku.
lat mam 19 , on 31. Ja jestem w Polsce on w Irlandi, bywam tam co jakies 3 miesiace , i właśnie dzięki temu on nie pozwala mi o sobie zapomnieć. może to się wyda dziwne, ale ja czuję , że jesteśmy z tej samej bajki.facet jest oczytany, inteligentny,zabawny i co tu kryć cholernie przystojny jednym słowem, ma to coś. coś co być może ja szukam.

od kilku dni zastanawiam się co by było gdyby , gdbym rzuciła studia , wyjechała , była wkońcu z nim , na poważnie, na stałe. filrt sam w sobie jest ciekawy , wciąga i fascynuje, oczy mi się śmieją jak przypomne sobie jego gierki słowne. komplementy są inne , nie proste, a jednak cieszą bardziej.

jeśli chodzi o mnie, lat mam 19, chociaż czuję ,że dusza moja jest trochę starsza. jakoś nigdy nie umiem związać się z facetem w moim wieku. czasem myśle , że powinnam się urodzić trochę wcześniej.

lubię te jego gierki słowne, np. wczoraj rozmawiamy na gadu:
-Kasiu daj mi chwilkę , kolega dzwoni. poczekaj a będe cały Twoj.
a wiesz , że jestem wolny.

wiem , wiem, głupie. a jednak siedzę i ciesze

przepraszam,że Was zanudzam , ale musiałam się wygadać,czytam ten wątek od jakiegoś czasu i dzięki Wam zaczynam zdawać sobie sprawe ,że warto zaryzykować,żeby być szczęsliwą.
Pozdrawiam