[Madlen__18]

Napisane przez mimi24

dzięki dziewczyny... musze sama to przemyśleć... znam go 8 lat i teraz zmienił się po swoich problemach, tez nie chce być zozłą.

Przeprosił mnie, sam z siebie. Ale dzisiaj z nim porozmawiam i powiem co mi na duszy leży i o tym odwołaniu ślubu, choć może to olać bo ja juz mu to mówiłam Zobaczymy jak zareaguje...

Dlaczego to olewa? Bo nie realizujesz tego co zapowiadasz. A więc traci swoją moc i nie jest już wiarygodne.

Nie ma sytuacji, która usprawiedliwia elementarny brak szacunku do partnera, rozładowywania złości, niszczenia poczucia wartości osoby, którą się rzekomo - kocha.
Takie zachowanie nie ma wiele z miłością wspólnego.To co obecnie próbujesz robić to usprawiedliwić Tż przed samą sobą, zagłuszyć wątpliwości, które się budzą, być może ze strachu przed decyzją i podjęciem działań (np odwołanie ślubu - wstyd???)
Posłuchaj tej czerwonej lampki, która zapala ci się w głowie na myśl o wspólnym życiu takim jak do tej pory. Uczuciu upokorzenia, beznadziejności i przede wszystkim braku miłości, zrozumienia którego doświadczasz. Czy jesteś w stanie tak żyć na dłuższą metę?

Trudności Twojego Tż nie pojawiły się wczoraj, były od zawsze.
Nie mają nic wspólnego z jego zachowaniem - bo czego by nie przeżywał - kochający partner nie ma prawa tak się zachowywać.
Nie ma bo kieruje się jedną ważną zasadą. Pragnieniem szczęścia drugiej połówki, a co za tym idzie swoim własnym.
Tego się nie da zrobić bez szacunku.
A szacunek nie wzrośnie kiedy włożysz obrączkę na palec. Może być za to odwrotnie, będziesz "jeszcze bardziej jego".
Przeprosił raz i już??
Gdzie jest ta granica po przekroczeniu której jednorazowe przepraszam nie zadziała??