[primavera]

Ola- jedni dojrzewają do tej decyzji wcześniej, jedni później, u innych znów nie nadchodzi ona wcale...
Na pewno nie jest z tobą nic nie tak; nie martw się.

Strach przed macierzyństwem- z pewnością tkwi w każdej z nas; niezależnie od wieku i tego, czy dziecko jest zaplanowane czy "z przypadku"; każda przyszła mama boi się, czy sobie poradzi, czy dobrze wychowa dziecko, jak będzie wyglądało nasze ciało, jak wyjdzie z pracą itd... Moim zdaniem taki strach (w granicach normy; nie mówię tu o jakiejś panice) to zdrowy objaw-świadczy o naszej rozsądności i odpowiedzialności za losy naszej rodziny i Maleństwa

Ja mam 24 lata (niby niedużo), od 2 lat jestem mężatką, jesteśmy też w trakcie budowy domu, w tym roku kończę studia- jesteśmy w nieco innej sytuacji, gdyż oboje marzymy już o dziecku, ale ja obawiamsie tego, że nie mam stałej pracy. Wiadomo, że wiaże sie ona ze stałym dochodem, możnością pójścia na urlop macierzyński i wychowawczy... Obawiamy sie, czy TŻ zdoła nas utrzymać pracując sam. Z drugiej strony myślimy sobie, że praca raz jest, a raz nie ma; - może nie warto układać wszystkiego pod nią? Patrzę na koleżanki z roku- kilka z nich ma już dzieci i nie pracują i jakoś daja radę finansowo...

Takie dylematy owszem, dostarczają nam zmartwień, ale z drugiej strony- nie sztuką jest "zrobienie" dziecka, to nie jest zabawka na chwilę, ale też i odpowiedzialność na całe życie

A właśnie- co na to twój TŻ; jak on sie na decyzję o dziecku zapatruje?

P.S.My już praktycznie podjeliśmy decyzję na TAK