[Martika_]

Na wydatki "esktra", takie jak taxi (od 3 lat ani razu nie skorzystałam...), jakieś ciuchy, droższe kosmetyki- autorka pewnie będzie mogła sobie pozwolić jak zacznie już pracę. Na samym początku, a więc niech będzie- miesiąc czy 2, da radę przeżyć bez takich rzeczy. Przecież jak już przyjedzie to tej Warszawy, to nie z jedną reklamówką klamotów, i nie obudzi się nagle, że musi sobie kupić absolutnie natychmiast spodnie, koszulki i buty.
I nie zgadzam się z opinią, że na jedzeniu, kosmetykach i "chemii" nie da się oszczędzać. Da się. Bywało, że oszczędzałam jak się da, i to niekoniecznie żywiłam się zupkami chińskimi 3x dziennie, tylko po prostu starałam się wybierać tańsze zamienniki. Podobnie szampon- kiedyś kupowałam za 10 zł, a teraz przerzuciłam się na taki za 4- i naprawdę wcale nie gorszy! Żelu pod prysznic też nie trzeba kupować za dychę, można za 6 zł- i tak od ziarna do ziarnka....
Pracę w gastronomii, czy na telefonach jest naprawdę łatwo znaleźć. A po pierwszej pracy jest tylko łatwiej.
Bardzo dobrze, że autorka ma zagwarantowane początkowe wsparcie od rodziców, to na pewno jej sporo ułatwi. Również radzę sprowadzić się do Wawy już w lipcu- wtedy jest najmniejsza konkurencja jeśli chodzi o mieszkania, a poza tym przez te dwa czy 3 miesiące uda się już zarobić coś na poczet studiów. Kto wie, może nawet zmienić pracę?
I nikt w tym wątku nie pisał autorce, że będzie super- łatwo i że od razu zajmie stanowisko specjalisty od Bóg wie czego, ale po prostu- taki styl życia nie jest wcale nadzwyczajny, mnótwo osób tak żyje, radzi sobie, a po paru latach przyznają, że nie wyobrażają sobie być ciągle zależni od rodziców...