[wadera4]

Napisane przez Madlen__18

Wadera: depresja ma różne oblicza, przy diagnozie nie trzeba miec totalnie wszystkich objawów (masa tego jest), żeby ją stwierdzić.
Ad psychiatry to powinien cię zapytać czy leczyłaś się gdzieś wcześniej - jest to bardzo ważne np przy późniejszym doborze leków.
Zatajanie diagnozy nie ma sensu, to, że psychiatra będzie wiedzieć w niczym nie zaszkodzi. Jeśli pojawiłby się jakiś sygnał, który mówi o tym, że nie jest to depresja, to i tak go zauważy.
A tak przynajmniej ma obraz jak na ciebie działało poprzednie leczenie i co zrobić, aby teraz było lepiej.

Dziękuję.. ale problem tkwi właśnie w tym, że wtedy ten lek nic nie dawał.. żadnej poprawy.. może ktoś mi wytłumaczy czy ten lexapro to w ogóle skuteczny środek?
dużo tu czytam o Waszych problemach, np. obsesja sprawdzania gazu, zamkniętych drzwi itd. ja z kolei zamartwiam się o bliskich.. kiedy mój tż wyjeżdża w trasę boję sie o niego panicznie. wystarczy, że nie odpisze przez pół godziny na smsa, albo nie odbierze telefonu.. robi mi się gorąco i mam najgorsze myśli.. albo kiedy nie mam z nim kontaktu a dzwonią do mnie jego rodzice - od razu w myślach najgorsze scenariusze.. skąd to się bierze?.. pamiętam, że gdy byłam mała tak samo martwiłam się o mamę. wychowałam się bez ojca, mój brat chodził już do szkoły, a kiedy ona wychodziła na chwilę do sklepu ja wpadałam w panikę. miałam wtedy 5-6 lat i pamiętam jak wychodziłam na korytarz, patrzyłam kiedy przyjedzie winda, wyglądałam przez okno.. a nie daj Boże jechała akurat karetka.. to było straszne i uświadomiło mi teraz, jak wcześnie zaczęły się moje "problemy'...
najgorsze jest to, że ostatnio coraz częściej uciekam przed tym wszystkim w alkohol. na początku daje ulgę, ale po kilku głębszych rzeczywistość jest jeszcze gorsza, a strach ma coraz większe oczy......