[mamakubusia]

Za rok z pracą nie bedzie problemu.Mam już pracę załatwioną w swoim zawodzie -jestem pedagogiem specjalnym.
Póki co, izoluje się z synusiem na jakiś czas w celu przemyślenia dalszej drogi. Wizyta mojej przyjaciółki mi w tym pomoże-bo co moze byc lepszego od wylania żalów bliskiej osobie przy lampce wina?
Nie wiem co począć dalej...
Rozwód jest dla mnie abstrakcją, jakoś nie potrafię tego ogarnąć.. nie wiem czy wiecie oco mi chodzi?
A powiedzenie mu, zeby ograniczył alkohol to już kompletna bzdura. ŻAŁOSNE. Prędzej czy później będzie spotkanie ze znajomymi, impreza i mam znów trząś gaciami, czy przypadkiem nie narobi mi znowu wstydu?
Cholernie się boje, ze zmiękne... boje się,że zatęsknie...że będę żałować. To jest straszne.
Ale czy ukochana osoba jest wstanie powiedzieć "jakbys nie byla kobietą, juz dawno bym Ci przypier...." to zdanie ciagle krąży mi po głowie..jak również wiele innych np "zamknij ryj", "od***ało Ci"itd..