[Merys]

Napisane przez mamakubusia

Słuchajcie jak patrze na mojego synka, ktory spi sobie slodko to płakać mi sie chce
On nie jest złym ojcem dla niego. Nie moge mu tego zarzucić, choc mimo wszystko jeśli chodzi o opieke to zawsze na mnie spoczywa 3/4.
Mam wyrzuty, wyrzucam sobie, że źle robie..przeciez na codzień jest ok, przecież na nas zarabia, zawsze moglam sobie kupic co tylko chcialam nigdy nie mial nic przeciwko, wrecz mowil kup sobie ładnie w tym wygladasz. Wspólne życie nie wygladalo źle, jedynie kiedy przychodzili do nas znajomi lub gdy my gdzies jechalismy i w gre wchodzily % robila sie jazda;wyzwiska, szarpanie i placz niunia.
Czy jestescie pewne tego, ze nic nie jest w stanie juz uratować tego ? jakby nie bylo dziecka byloby latwiej, juz dawno bym odeszla. Ale czy nie warto ratowac tego dla dziecka, aby zylo w pelnej rodzinie? co robic (

Ale co tutaj jest robione dla dobra dziecka? Widok ojca znecajacego sie nad matka psychicznie? Myslisz, ze to jest dobre? Wiesz o tym, ze jak spieprzysz zycie swojemu dziecku to ono bedzie mialo pretensje tylko i wylacznie do Ciebie, ze sie na to godzilas... W tym momencie piszesz tak, jakbys nie chciala zostac sama. Uwierz mi, ze dziecko wolaloby wychowywac sie bez ojca niz co wieczor czekac w nerwach na jego powrot. Poza tym, moglabys tknac tego czlowieka? Nie brzydzisz sie nim? Nie jest wart nawet zeby mu w twarz napluc. Nie zrobil nic zeby naprawic wasz zwiazek, a Ty glupia sie jeszcze zastanawiasz? Obudz sie i szukaj dziecku normalnego ojca poki nie jest za pozno.