Dobre maniery

2004-09-02, 09:01

Wpadam "jak śliwa w kompot".Szukałam, pięknej Książki, autorstwa Pana Edwarda Pietkiewicza, byłego Ambasadora Polski w wielu krajach, znakomitego popularyzatora sztuki form towarzyskich, umiejetnego i taktownego zachowania sie w różnych sytuacjach. Chciałam obszernie zacytować jego wypowiedzi. Jednak....książeczka leży pod stosem innych, nie do odszukania na tę chwilę. Postaram się zatem z pamięci, przywołać to o czym winnyśmy wiedzieć, opierając się na subkulturze kraju, jego zwyczajach, i wypowiedziach wspomnianego Autorytetu.
Problemy zgodnego współżycia między ludźmi noszą nazwę etykieta, savoir-vivre, bon ton, dobre maniery, dobre obyczaje.Etykieta narodziła się w pałacach dworów królewskich, dotyczy przedstawicieli rządów, parlamentów, organizacji gospodarczych i kontaktach prywatnych.
Żyjemy w czasach wielkich przeobrażeń w różnych dziedzinach życia. Mimo świeżego powiewu w obyczajach, niektóre elementy etykiety, przetrwały do dnia dzisiejszego i mają coraz większe zastosowanie w kontaktach towarzyskich. Przestrzeganie reguł obyczajowych nie zmienia warunków życia, ale czyni je przyjemniejsze. Stad też znajomośc tych reguł i ich stosowanie jest szczególnie ważne w domu.I coraz częściej kultywowane, uwzględniając kulturę i " korzenie" danego kraju.
Dawniej występowały duże róznice w przygotowaniu dzieci do przyszłego życia. Córka była najczęściej wychowywana w domu pod troskliwą opieką matki, przygotowywana do spełniania wszystkich funkcji żony-gospodyni. Syn, wysyłany był do szkół w celu zdobycia określonej " pozycji społecznej". Z tamtych czasów przetrwał do dziś miły obyczaj, "ubiegania" się o Pannę, składanie Jej hołdów, dowodów sympatii, nawet jeśli "ubieganie" się o Panne, odbywało się przy pomocy "swatki". To Panna była odwiedzana przez Młodego Mężczyznę w Jej domu. Zmiana warunków życia, zmiana obyczajów, nie zmieniła jednak zasad właściwego zachowania się w określonych sytuacjach a wszczególności w czasie przyjęć oficjalnych i prywatnych.
Do przyjęć prywatnych należy zaliczyć wizytę "zapoznawczą" między rodzicami Młodych osób. Staropolskim obyczajem, przyjęcie takie odbywa się w Domu Panny. Bowiem o Jej względy "zabiega" młody męźczyzna i Jego rodzice. To On wraz z rodzicami składa wizytę w domu Panny.
Kolacja prywatna, w odróżnieniu od śniadania i obiadu oficjalnego, charakteryzuje się nastepujacymi cechami:
Gości zaprasza się osobiście lub telefonicznie. Nietaktem jest użycie wizytówek.
Menu jest na ogół skromniejsze i składa się z kilku dań.
Stół jest udekorowany dość prosto, a zastawa stołowa niewyszukana, skromna.
Liczba gości jest mała.
Goście mogą być zaproszeni nieco wcześniej, np na godz 18,00.
Strój zależy od miejscowych zwyczajów. Najczęściej jednak obowiązuje ubranie wizytowe lub spacerowe.
Podawanie do stołu - bez obsługi kelnerskiej.
Zaproszenie przekazuje się na 6-7 dni przed przyjęciem
Goście winni pojawić się w uzgodnionym czasie. Nietaktem jest "spóżnienie"
Powitanie gości zależy od tego, czy jest do "pomocy" młodsza osoba płci męskiej np. dorastający syn. Jeśli Go nie ma, gości wita gospodarz pomagając zdjąć garderobę i ewentualnie rozwinąć kwiaty, przyniesione przez Młodego dla Pani Domu-Gospodyni przyjecia. Gospodarz wprowadza gości do pokoju, gdzie wita Ich Gospodyni. Młody wręcza kwiaty Pani Domu, przedstawiając jednocześnie swoich rodziców. Dla Gospodarza wieczoru, dawniej w formie "drobnego" upominku i zaskarbienia sobie sympatii, Młody wreczał z regóły pudło cygar lub przedniej tabaki. W obecnych czasach cygara i tabakę należy zastąpić innym drobiazgiem, w żadnym razie kartonem papierosów lub alkoholem. Dobre maniery, wykluczaja przynoszenie alkoholu przez gości. Dla Panny- Młody przynosi i wręcza drobny podarunek "osobisty".
W czasie przyjęć prywatnych, w tak wąskim gronie, rodzice winni siedzieć obok siebie i naprzeciw, w celu "lepszej" konwersacji. Młodzi mogą siedzieć obok siebie lub naprzeciw.
gospodarze zajmują miejsca najwygodniejsze dla obsługi gości.
Obowiązki związane z podawaniem przypadają gospodyni i gospodarzowi. Nad całością czuwa jednak gospodyni. W czasie przyjęć prywatnych menu składa się- nie licząc kawy- z przystawki, która winna znajdować się na stole przed przybyciem gości, zupy, dania mięsnego i deseru.
Dobór napojów i serwowanie to zadanie gospodarza. Nalewanie rozpoczyna się od kieliszków uczestniczek i kieliszka własnej żony. W dalszej kolejności- kieliszki płci męskiej. Butelki z wódką, winem i innymi napojami nie powinny stać na stole, lecz na oddzielnym, podręcznym stoliku.
Kolacja taka trwa najczęściej 3 godziny.
Po przyjęciu-goście żegnaja się i dziękują za gościnność, a gospodarze za przyjęcie zaproszenia.
Pożegnanie odbywa się w pokoju biesiadnym. Następnie goście odprowadzani są do przedpokoju i przy udziale gospodarza w ubieraniu, nastepuje miłe końcowe pożegnanie.
To tyle w "pigułce"- na temat kto do kogo i jak. Jest to obyczaj miły i wart dalszego kultywowania. Życzę udanego spotkania. Podobnie odbywa się spotkanie "zaręczynowe". Wówczas, elementem dodatkowym jest zwrócenie się Młodego do rodziców Panny, o zgodę na "Jej rękę". Potem Młody zwraca się do Panny, pytając czy zostanie Jego żoną, po wyrażeniu zgody, zakłada Pannie pierścionek. Pozdrawiam vulgata

2004-09-02, 09:01	#1
Vulgata Gość Wiadomości: n/a	Dobre maniery Wpadam "jak śliwa w kompot".Szukałam, pięknej Książki, autorstwa Pana Edwarda Pietkiewicza, byłego Ambasadora Polski w wielu krajach, znakomitego popularyzatora sztuki form towarzyskich, umiejetnego i taktownego zachowania sie w różnych sytuacjach. Chciałam obszernie zacytować jego wypowiedzi. Jednak....książeczka leży pod stosem innych, nie do odszukania na tę chwilę. Postaram się zatem z pamięci, przywołać to o czym winnyśmy wiedzieć, opierając się na subkulturze kraju, jego zwyczajach, i wypowiedziach wspomnianego Autorytetu. Problemy zgodnego współżycia między ludźmi noszą nazwę etykieta, savoir-vivre, bon ton, dobre maniery, dobre obyczaje.Etykieta narodziła się w pałacach dworów królewskich, dotyczy przedstawicieli rządów, parlamentów, organizacji gospodarczych i kontaktach prywatnych. Żyjemy w czasach wielkich przeobrażeń w różnych dziedzinach życia. Mimo świeżego powiewu w obyczajach, niektóre elementy etykiety, przetrwały do dnia dzisiejszego i mają coraz większe zastosowanie w kontaktach towarzyskich. Przestrzeganie reguł obyczajowych nie zmienia warunków życia, ale czyni je przyjemniejsze. Stad też znajomośc tych reguł i ich stosowanie jest szczególnie ważne w domu.I coraz częściej kultywowane, uwzględniając kulturę i " korzenie" danego kraju. Dawniej występowały duże róznice w przygotowaniu dzieci do przyszłego życia. Córka była najczęściej wychowywana w domu pod troskliwą opieką matki, przygotowywana do spełniania wszystkich funkcji żony-gospodyni. Syn, wysyłany był do szkół w celu zdobycia określonej " pozycji społecznej". Z tamtych czasów przetrwał do dziś miły obyczaj, "ubiegania" się o Pannę, składanie Jej hołdów, dowodów sympatii, nawet jeśli "ubieganie" się o Panne, odbywało się przy pomocy "swatki". To Panna była odwiedzana przez Młodego Mężczyznę w Jej domu. Zmiana warunków życia, zmiana obyczajów, nie zmieniła jednak zasad właściwego zachowania się w określonych sytuacjach a wszczególności w czasie przyjęć oficjalnych i prywatnych. Do przyjęć prywatnych należy zaliczyć wizytę "zapoznawczą" między rodzicami Młodych osób. Staropolskim obyczajem, przyjęcie takie odbywa się w Domu Panny. Bowiem o Jej względy "zabiega" młody męźczyzna i Jego rodzice. To On wraz z rodzicami składa wizytę w domu Panny. Kolacja prywatna, w odróżnieniu od śniadania i obiadu oficjalnego, charakteryzuje się nastepujacymi cechami: Gości zaprasza się osobiście lub telefonicznie. Nietaktem jest użycie wizytówek. Menu jest na ogół skromniejsze i składa się z kilku dań. Stół jest udekorowany dość prosto, a zastawa stołowa niewyszukana, skromna. Liczba gości jest mała. Goście mogą być zaproszeni nieco wcześniej, np na godz 18,00. Strój zależy od miejscowych zwyczajów. Najczęściej jednak obowiązuje ubranie wizytowe lub spacerowe. Podawanie do stołu - bez obsługi kelnerskiej. Zaproszenie przekazuje się na 6-7 dni przed przyjęciem Goście winni pojawić się w uzgodnionym czasie. Nietaktem jest "spóżnienie" Powitanie gości zależy od tego, czy jest do "pomocy" młodsza osoba płci męskiej np. dorastający syn. Jeśli Go nie ma, gości wita gospodarz pomagając zdjąć garderobę i ewentualnie rozwinąć kwiaty, przyniesione przez Młodego dla Pani Domu-Gospodyni przyjecia. Gospodarz wprowadza gości do pokoju, gdzie wita Ich Gospodyni. Młody wręcza kwiaty Pani Domu, przedstawiając jednocześnie swoich rodziców. Dla Gospodarza wieczoru, dawniej w formie "drobnego" upominku i zaskarbienia sobie sympatii, Młody wreczał z regóły pudło cygar lub przedniej tabaki. W obecnych czasach cygara i tabakę należy zastąpić innym drobiazgiem, w żadnym razie kartonem papierosów lub alkoholem. Dobre maniery, wykluczaja przynoszenie alkoholu przez gości. Dla Panny- Młody przynosi i wręcza drobny podarunek "osobisty". W czasie przyjęć prywatnych, w tak wąskim gronie, rodzice winni siedzieć obok siebie i naprzeciw, w celu "lepszej" konwersacji. Młodzi mogą siedzieć obok siebie lub naprzeciw. gospodarze zajmują miejsca najwygodniejsze dla obsługi gości. Obowiązki związane z podawaniem przypadają gospodyni i gospodarzowi. Nad całością czuwa jednak gospodyni. W czasie przyjęć prywatnych menu składa się- nie licząc kawy- z przystawki, która winna znajdować się na stole przed przybyciem gości, zupy, dania mięsnego i deseru. Dobór napojów i serwowanie to zadanie gospodarza. Nalewanie rozpoczyna się od kieliszków uczestniczek i kieliszka własnej żony. W dalszej kolejności- kieliszki płci męskiej. Butelki z wódką, winem i innymi napojami nie powinny stać na stole, lecz na oddzielnym, podręcznym stoliku. Kolacja taka trwa najczęściej 3 godziny. Po przyjęciu-goście żegnaja się i dziękują za gościnność, a gospodarze za przyjęcie zaproszenia. Pożegnanie odbywa się w pokoju biesiadnym. Następnie goście odprowadzani są do przedpokoju i przy udziale gospodarza w ubieraniu, nastepuje miłe końcowe pożegnanie. To tyle w "pigułce"- na temat kto do kogo i jak. Jest to obyczaj miły i wart dalszego kultywowania. Życzę udanego spotkania. Podobnie odbywa się spotkanie "zaręczynowe". Wówczas, elementem dodatkowym jest zwrócenie się Młodego do rodziców Panny, o zgodę na "Jej rękę". Potem Młody zwraca się do Panny, pytając czy zostanie Jego żoną, po wyrażeniu zgody, zakłada Pannie pierścionek. Pozdrawiam vulgata