[ufcio]

jeszcze nigdy sie tak nie czułam. zawsze to ja dawałam nadzieje a na drugi dzien mowilam, ze sorry to pomylka. wiem, to było straszne. dzisiaj sama doznałam takiego uczucia.
byłam wczoraj na imprezie z człowiekiem, ktorego bardzo kocham, ktory o tym wie, ale ktory no cholera nie chce i nie moze pokochać. myslalam, ze już sie odkochałam, ale coz. no i przytulalismy sie, trzymalismy za reke, bez pocałunków i zadnych innych intymnych zbliżeń. miłe słowka, wspolne rączki to wszystko. bylismy jak para. i miałam nadzieje, ze nie ze od razu nią zostaniemy, ale ze cos ruszy, ze on wreszcie zacznie mnie podrywac, zacznie mnie kochać... mylilam sie. dzisiaj traktował mnie prawie jak powietrze. prawie ze mną nie rozmawiał. czuje sie wykorzystana, jak dziewczyna do towarzystwa. najgorsze, ze ja jeszcze bardziej go pokochałam, umocniłam sie w tym platonicznym uczuciu.dodam jeszcze ze jego przyjaciel mowil mi ze mu sie podobam(nie przyjacielowi tylko wybranku serca:P) no i jeszcze dzwonil, pisał częsciej ostatnio. jak nigdy...
i nie wiem. nie wiem co mam zrobić. zaczne zapominać a pozniej znowu sie spotkamy i znowu bede o nim myslec. a jak nie bede zapominać to bede cierpieć, bede zyła z tych pieknych chwil. na jedno wychodzi.
eh. nie mam pojecia czy tu cos mozna doradzić. chyba musiałam sie wypisać.
ps. dostałam kopa w tyłek. po prostU.