[aquana2607]

Napisane przez aquana2607

Przedstawię swoją historię:
14 lutego 2008 podjęliśmy z narzeczonym decyzje o powiększeniu rodziny. Dokładnie miesiąc później na teście wyszły dwie kreski. Pod koniec marca dostałam bóli, krwawienia, wyleciało ze mnie coś co przypominało łożysko pępowinę pęcherz płodowy ale pusty, pojechałam na ostry dyżur, tam lekarka stwierdziła że jeżeli byłam w ciąży to właśnie poroniłam, jeszcze tego samego dnia miałam zabieg. Zapytany lekarz (ordynator) stwierdził że starania mogę podjąć po pełnym prawidłowym cyklu, na mój rozum po dwóch okresach.
Staraliśmy się rok, jak króliki, jednak miałam problemy z regularnością cyklu, brałam luteinę.
W marcu zeszłego roku straciłam pracę więc zawiesiliśmy starania. Gdy ponownie zaczęłam pracę, uznaliśmy że gdy tylko dostanę umowę na dłuższy okres zaczynamy się starać. O ciąży dowiedziałam się( z testu) 7 dni po podpisaniu umowy na 3 msc. Cztery dni później dostałam plamienia. Cały scenariusz powtarzał się znów, zrezygnowana pojechałam na ostry dyżur. Tam niewiele sie dowiedziałam, ciąża została potwierdzona, ale na usg było widać tylko pęcherzyk, bez zarodka. Przepisano mi luteinę, wysłano do domu z poleceniem czekania aż mój lekarz mnie wyśle na następne usg. Czekałam miesiąc aby zobaczyć swoje dziecko na usg. Nie zobaczyłam. Widziałam tylko rozjaśniona twarz męża, gdy patrzył na monitor(Lekarz kazał mi leżeć, i się nie ruszać, nie dostałam nawet zdjęcia). Teraz jestem w 19 tygodniu i czuję malca każdego dnia. Ale nadal mam stracha gdy coś mnie zaboli albo gdy poleci, za dużo z tamtych okolic.

Jak widać w sygnaturce już po wszystkim, większość ciąży spędziłam na zwolnieniu, urodziłam przez wywołanie siłami natury 11 dni po terminie. Syna pierwszy raz zobaczyłam w 22 tygodniu, już wtedy podobieństwo do męża było wyraźne. Powodzenia życzę.