[paulinka1128]

Od 6 lat mam psa, ktorego ardzo kocham.
Rodzice nigdy nie lubili zwierzat ale sie zgodzili bo jestem jedynaczka i czesto siedzialam sama w domu i nie mialam co robic. Na poczatku bylo ok ale od jakiegos roku jest coraz gorzej. Moja mama nienawidzi psa. Dzisiaj znowu sie o niego ze mna poklucila powiedziala, ze to bedzie swieto jak zdechnie, ze to najgorsze 6 lat jej zycia, ze wszystko smierdzi, ze pies klacze, ze jak chodzi to pazurami rysuje podloge itp. itd mozna by jeszcze dlugo pisac. Ja mojego psa kocham i dbam o niego ale teraz jestem juz dorosla i mam wiecej obowiazkow, studiuje i pracuje wiec czesto nie ma mnie dlugo w domu ale nie moge na to nic poradzic.
Nie mamuy nikogo z rodziny czy znajomych ktorzy by go przygarneli, do schroniska nie miala bym serca go oddac, obcych ludzi tez by bylo problem znalezc bo jest to duzy i energiczny pies a uspic chyba nie mozna zdrowego psa. Pewnie jak bym poszukala to bym znalazla ale nie umiala bym chyba pojsc i tak sie spytac czy mi uspia psa. Juz sama nie wiem co mam zrbic, sytuacja jest coraz gorsza, rozmowy nic nie daja a ja nie widze zadnego dobrego wyjscia z sytuacji