[Little brown]

m13081987
Czasami myślę, że nie jestem warta bycia szczęśliwą. Chciałabym zmienić wiele, ale nie wiem, od czego zacząć. Jakiś czas temu trochę pozmieniałam - schudłam kilkanaście kilogramów, zaczęłam się uśmiechać, wychodzić z domu i wydawało mi się, że już niedaleko mi do bycia szczęśliwą.
Ale oczywiście po kolejnej załamce (tak, wiele ich mam zawsze) zrezygnowałam z diety, przytyłam, przestałam się uśmiechać i znowu ciągle płaczę i z domu nie wychodzę.
Niesamowicie Cię podziwiam, że masz siłę, by wziąć w ręce swój los. I zazdroszczę Ci tego.
Słuchajcie, ja mam takie pytanie...
Jestem z kimś od 4 lat. Czy to możliwe, że dobija mnie bycie z Nim? Czy to możliwe, że przez bycie z kimś można się unieszczęśliwiać?

Czemu uważasz, że nie jesteś warta bycia szczęśliwa? Co to spowodowało? a może jest ktoś kto skutecznie zaniża Twoją samoocenę?
Piszesz, że Twoje sukcesy i starania zaprzepaściły jakieś załamania? Hmm nie chce pytać o szczegóły, ale możesz napisać ogólniej coś więcej?

A co do Twoich ostatnich pytań, to niestety jest to możliwe i przeżyłam to na własnej skórze. 4 lata toksycznego związku. Nie potrafiłam żyć bez niego, ale wewnętrznie się męczyłam. Nie mogę stwierdzić, że wszystko było nie tak, ale było tego na tyle dużo bym mogła stwierdzić, że szkoda życia i zdrowia na taki związek. Niestety, prawda jest taka, że nie wszyscy się zmieniają- nie chcą bo może im tak wygodnie(?). Nie ma ludzi nieomylnych i chyba nie ma człowieka który nigdy by nikogo nawet w najmniejszym aspekcie nie skrzywdził i nie zawiódł. Osobiście uważam, że jeśli ktoś popełnia błąd, rani kogoś, i mimo obietnic znowu powtarza swoje czyny to raczej chyba się nie zmieni...Jeśli ktoś coś zrozumiał i dostrzegł jak kogoś skrzywdził, poprawia się i robi wszystko by to się nie powtórzyło to według mnie zasługuje na drugą szansę (oczywiście trzeba rozpatrzeć co takiego uczynił. Każdy ma swoje poglądy i priorytety..)