[Edwina2111]

Napisane przez ruda7816

Edwino dziekuje ci za slowa otuchy to taki kubel zimnej wody ale jaki przyjemny....
Wiem wiem,ze i tam sa lekarze,ale nie wiesz jak to jest jak sie nakrecisz?
w koncu my mistrzynie w tym jestesmy...
Ja sie w kazdym bądz razie nie szykuję na tamten swiat i mam zamair walczyc o zycie jeszcze jakies pol wieku.

Ty mi o nakręcaniu nic nie mów.

Ale nie możemy z powodu naszych rozlicznych i tajemniczych przypadłości rezygnować z życia i stać w kącie w oczekiwaniu nadejścia tego, czy owego. Trudno, jak ma nas dopaść, to i tak dopadnie- obojętnie czy we własnym domu, czy dajmy na to w jakimś odległym miejscu.
Ryzykuj, bo będziesz żałowała. Nie ma co się zasklepiać i być ostrożnym jak ślimak w skorupie.

Myślę, że ten lęk przed tym, co może się się stać, przed bezradnością, kiedy się stanie nie opuści nas nigdy, dlatego tak ważne jest odnajdywanie w sobie odwagi, by być na przekór, by rzucać wyzwanie losowi, by się nie poddawać.
Czego sobie i wam serdecznie życzę.