[mpati86]

Muszę to napisać.

ja też dużo zaczynam pojmować i rozumieć, ale tak na prawdę to zaczynam po prostu sobie radzić. tonę, łapię się i choć już jest źle to staram się ze wszystkich sił, by nie było gorzej. bo obojętne jak jest zawsze może być gorzej.

mimo niepowodzeń- ja czuję, że chce byc szczesliwa i uczę się, każda rzecz, problem, a nawet niepowodzenie uczy nas czegos, daje do myślenia, doświadcza.
mimo dlaszych upadków, ja czuję, że mam siłe by być zupełnie zdrowa. ogólnie mimo ed, które sie odzywa i mimo problemów życia codziennego jestem szczęśliwa.

dzis miałam napad- gigant- nie piszę o skutkach, bo każdy je zna i one naprawde nie są najważniejsze. liczy się cos zupełnie innego- czy napad przyniósł kolejna odpowiedź, kolejne przemyslenia i kolejny raz wiem co muszę naprawić lub jak postąpić, by uniknąc tego typu rzeczy.
tak- właśnie tak- wiem, że się nie dam i wiem, że to taka mała kara od organizmu, za ostatnie potraktowanie go, jak małą szmatkę.
nie chcę wrzucać w siebie czegoś co mi nic nie da. czas przestać oszukiwać się- jeść tone słodyczy, lepiej cos wartościowego- być moze wtedy pojawi sie okres.

nie dam się zapędzić w kozi róg kolejny raz- za bardzo kocham życie, tż, rodzinę itp. za bardzo kocham siebie, by tak sobie celować w najsłabsze punkty. napad- cóż wstaje i idę dalej.
wiem, że mimo wszystko jestem na drodze do zdrowia.

czy napady zdarzają się osobom, które juz prawie maja psyche zdrową???
bo ja czuję, ze mimo napdów ja jestem w dobrym punkcie na drodze??? czy tak moze być.

muszę jeszcze bardziej wziąć się do pracy, bo wiem gdzie mam luki. wiem czego chce, czego pragne, co robić, do czego dążyć. wiem co zmienić itp. jutro sie obudzę z nową lepszą siłą. choc i tak mam jej mnóstwo.