Nietypowy problem...

Ewcia11 · 2011-05-03, 19:03

Nie wiem od czego zacząć, więc napiszę tak: Około pół roku temu potrzebowałam pieniędzy, nie było to nic ważnego, ale że u mnie w domu nie jest zbyt ciekawa sytuacja materialna, to chciałam sobie coś kupić a nie miałam z czego. Wtedy pomyślałam o moim złotym łańcuszku i złotych kolczykach. Sprzedałam u jubilera. Po jakimś czasie sytuacja się powtórzyła, tym razem sprzedałam bodajże dwa złote pierścionki, które dostałam od babci, tzn. ona je nosiła w czasach młodości. Miałam i nadal mam okropne wyrzuty sumienia. Na dodatek najgorsze jest jedno- po pewnym czasie mama coś mówiła o swoim pierścionku, który dostała na 18-stke od swoich rodziców, opisała go jak wygląda. I przypomniałam sobie, że sprzedałam go... Myślałam, że to jest ten od mojej babci, jakbym wiedziała że to mojej mamy, to nigdy bym go nie sprzedała. Płakać mi się chce jak o tym pomyślę. Mamie i nikomu nic nie powiedziałam, mojej mamie aż nie mogę sobie wyobrazić jakby było przykro. A ja nie potrafię się przyznać, również nic nie wie że sprzedałam tyle złotych rzeczy. Nie wiem co zrobić jak kiedyś zapyta gdzie jest jej pierścionek i moja ta złota biżuteria, której tyle posprzedawałam. Wiem, że nie przyznam się i będe musiała skłamać. Wiem, że trzeba ponosić odpowiedzialność za swoje czyny, ale moja mama nie dość że się wkurzy, że sprzedałam tyle swoich rzeczy, to jeszcze jak się dowie że w tym jej pierścionek, to w ogóle będzie masakra. Dodam że z mamą mam słaby kontakt. Do tej pory nie mogę sobie wyobrazić jak mogłam tak zrobić i w ogóle wydać tyle pieniędzy, byłam okropna...

2011-05-03, 19:03	#1
Ewcia11 Raczkowanie Zarejestrowany: 2010-06 Wiadomości: 146	Nietypowy problem... Nie wiem od czego zacząć, więc napiszę tak: Około pół roku temu potrzebowałam pieniędzy, nie było to nic ważnego, ale że u mnie w domu nie jest zbyt ciekawa sytuacja materialna, to chciałam sobie coś kupić a nie miałam z czego. Wtedy pomyślałam o moim złotym łańcuszku i złotych kolczykach. Sprzedałam u jubilera. Po jakimś czasie sytuacja się powtórzyła, tym razem sprzedałam bodajże dwa złote pierścionki, które dostałam od babci, tzn. ona je nosiła w czasach młodości. Miałam i nadal mam okropne wyrzuty sumienia. Na dodatek najgorsze jest jedno- po pewnym czasie mama coś mówiła o swoim pierścionku, który dostała na 18-stke od swoich rodziców, opisała go jak wygląda. I przypomniałam sobie, że sprzedałam go... Myślałam, że to jest ten od mojej babci, jakbym wiedziała że to mojej mamy, to nigdy bym go nie sprzedała. Płakać mi się chce jak o tym pomyślę. Mamie i nikomu nic nie powiedziałam, mojej mamie aż nie mogę sobie wyobrazić jakby było przykro. A ja nie potrafię się przyznać, również nic nie wie że sprzedałam tyle złotych rzeczy. Nie wiem co zrobić jak kiedyś zapyta gdzie jest jej pierścionek i moja ta złota biżuteria, której tyle posprzedawałam. Wiem, że nie przyznam się i będe musiała skłamać. Wiem, że trzeba ponosić odpowiedzialność za swoje czyny, ale moja mama nie dość że się wkurzy, że sprzedałam tyle swoich rzeczy, to jeszcze jak się dowie że w tym jej pierścionek, to w ogóle będzie masakra. Dodam że z mamą mam słaby kontakt. Do tej pory nie mogę sobie wyobrazić jak mogłam tak zrobić i w ogóle wydać tyle pieniędzy, byłam okropna...