[Marika_1987]

Urodziłam w wieku 21 lat. We wrześniu Dawide bedzie miał 3 lata. Miałam wiele obaw ale daję sobie radę bardzo dobrze ( to nie tylko moja opinia). Do pracy wróciłam kiedy mały skończył 9 miesięcy i potrafiłam pogodzić pracę, wychowywanie dziecka i prowadzenie domu. Związek się nie ułozył ale pal licho Jestem szczęśliwa. Wiele razy zasypiałam w pracy ( na szczęście mam wyrozumiałęgo szefa) ale wiedziałam jakie mam obowiazki. Na szczęście Dawid był bardzo grzecznym dzieckiem Nie wiem co to np. kolki, nocne krzyki. Niestety wykryto u niego astmę oskrzelową w wieku 10 miesięcy. Teraz jest juz zdrowy dzięki wspaniałemu lekarzowi. Miałam chwile zwątpienia kiedy po prostu miałam wszystkiego dość i wiecie co zrobiłam? Poszłam do psychologa który wieeeeeeeele mi pomógł. Od prawie 2 lat mogę powiedzieć, że cieszę się życiem i mam dla kogo żyć. Pracuję, wychowuje synka, prowadzę dom i mam czas też na przyjemności.
Jeśli uwierzy się w to, że wszystko się ułoży, będzie dobrze i sie do tego dąrzy to nie moze byc inaczej, trzeba obrać cel i do niego dąrzyć
Nie warto przejmować się opinią innych tylko robić to co uważa się za słuszne, słuchać włąsnego serca i rozumu.