[Karina881]

Nie wiem co ostatnio robić jest mi głupio że mogłam sie zachowywać jak pępek świata wobec mojego chłopaka który bardzo cierpi. Jesteśmy razem od roku.
Mój chłopak pochodzi z rozbitej rodziny od najmłodszych lat musiał żyć z ojcem i matką którzy sie zawsze kłócili a ojciec ich obydwoje poniżał niekiedy i bił. Zostało to ślad w jego psychice rzadko kiedy mówi co go boli. Jest bardzo skrytym człowiekiem nie posiada wielu przyjaciół aby do niego dotrzeć musi zaufać - kiedy sie poznaliśmy to o mnie zabiegał i bardzo szybko sie pokochaliśmy. To wspaniały mężczyzna zawsze sie mnie pyta codziennie jak sie czuje potrafi przerwać prace aby ze mną porozmawiać. Nigdy na mnie nie nakrzyczał i zawsze wysłuchiwał cierpliwie kiedy byłam smutna i coś mnie bolało

Po kilku miesiącach związku zaczęłam coraz mniej zwracać uwage na związek a moich znajomych którzy mimo że go nie znali to twierdzili że do siebie nie pasujemy i powinnam go zostawić. Koledzy mówili że powinnam z nim sie rozstać i z nimi spróbować. On sie cały czas o mnie tak samo starał jak na początku a we mnie to gasło. Zapraszał i zabierał na spacery gotował obiady dla nas spędzaliśmy razem wspaniale chwile. Po kilku dniach jednak wracałam do znajomych i myślałam czy ten związek ma sens. Oswajałam sie powoli z myślą że lepiej będzie to skończyć aż nagle dostałam wiadomość ze szpitala że mój TŻ uległ ciężkiemu wypadkowi mając obrażenia wewnętrzne.

Kiedy tylko go zobaczyłam chciałam płakać bo widziałam po nim że bardzo cierpi. Pytałam sie czy go boli a odpowiadał że to jeszcze tylko troche potrwa i przestanie boleć. Lekarze mają nadzieje że wyjdzie z tego bez uszczerbku na zdrowui. Dopiero wtedy zaczęłam rozumieć kim on dla mnie jest i nie chce go tracić