[ElRita]

Napisane przez Klarissa

Ja chodzę do pracy z powodów czysto pragmatycznych i nie ma to nic wspólnego z uczuciami. I nadal się nie zgodzę, może to takie dziwne, ale my siedzimy, wpatrujemy się sobie w oczy i trzymamy za ręce i poświęcamy tym czynnościom tyle czasu ile tylko można, przytulamy się w każdej wolnej chwili a na śmierć głodową się nie zapowiada. W życiu by mi też do głowy nie przyszło w zwyczajnych domowych czynnościach dopatrywać się "okazywania miłości", tak chyba robią osoby, którym brak innych na to dowodów i próbują za wszelką cenę jakieś sobie znaleźć. Tak więc co dziennie podłogę myje nie z miłości do dziecka tylko po to żeby była czysta bo mnie niesamowicie wnerwiają śmieci.

Tak na prawdę to nie wiadomo jak wygląda ich życie na co dzień. Ale jest tu problem stary jak świat - wielu mężczyzn wychowano w taki sposób, że uważają dom i dzieci za obowiązki kobiety i totalnie nie obchodzi jakim cudem one to ogarniają, wg nich to normalne, że kobieta robi 50 rzeczy na raz, podczas gdy oni sami mają problem ze zrobieniem 2-3.

Naprawdę gratuluję udanego związku! Świetnie, że znajdujecie czas na wpatrywanie się w siebie i trzymanie się za ręce. To naprawdę piękne, budujące i warte naśladowania. Niemniej nie tylko ja widzę pewne różnice miedzy początkową fazą związku a późniejszymi. Wiele na ten temat napisano (zdażyło mi się takie opracowania czytać na dalekim marginesie tego czym się zajmuję). Zwązek przechodzi różne fazy, ba kryzysy ale to wcale nie oznacza, że jest zły czy patologiczny. Kolejny związek i tak będzie przechodził przez te same fazy i głupio by było zawsze go kończyć po fazie "noszenia na rękach": http://www.relationship-help.com/art...tail.asp?id=64 ; http://milosc-mlodziezy.eprace.edu.p...Wojciszke.html