[marcelina73]

Też słyszałam, że dobrą metodą na atak histerii jest przeczekanie.
Jednak należałoby zgłębić, skąd się te ataki biorą, aby dziecku pomóc zrozumieć swoje emocje i nauczyć się/go z nimi radzić, a nie zostawiać go samego sobie "aby mu przeszło". Przynajmniej tak małego dziecka. Ono samo nie rozumie, nie wie, dlaczego tak się zachowuje, skąd te nerwy, ataki. Dlatego zostawianie dziecka, żeby się samo uspokoiło, nie uważam za słuszne. Ja staram się dziecku pomóc pojąć, co wyprowadziło go z równowagi, z czego wynika takie zachowanie - nie rozwiązuję problemów za niego ale staram się mu pomóc znaleźć rozwiązanie, albo nauczyć szukać rozwiązań, przyczyn.
Samo "przyklepywanie" moim zdaniem nie prowadzi do niczego dobrego - to znaczy może niektóre dzieci przestają się na np. rzucać na chodnik, gdy chcą zwrócić uwagę mamy na siebie, ale gdy nie nauczymy ich kontrolować swoich uczuć, dawać im upust w dopuszczalny sposób, rozwiązywać problemy, mogą też mogą się nauczyć się np. że mamy nie obchodzą moje uczucia, więc nie warto ich okazywać; czy coś w tym stylu.
Reasumując chodzi mi o to, że tak popularyzowana ostatnio metoda "przeczekiwania" i nie zwracania uwagi może wyrządzić dziecku szkodę - ugruntować w nim przeświadczenie, że np. na mamę nie mogę liczyć - ona mi nie pomoże, gdy tej pomocy potrzebuję.

Co do Twojego synka - te ataki pojawiły się, gdy mały poszedł do przedszkola? Jeśli tak, to właśnie tu widziałbym ich przyczynę. Dziecko może w ten sposób odreagowywać stres związany z "rozłączeniem" z Tobą.