[manymanyways]

przeprowadziłam się samotnie za granicę w wieku 18 lat. Dlatego trochę ciężko mi sobie wyobrazić 23 i mieszkanie z rodzicami ALE mam kilka koleżanek, które są mniej więcej w tym wieku, studiują, nie pracują lub ewent. jedynie w wakacje i przyznam szczerze, że są bardzo związane z domem rodzinnym, głównie matkami, niezbyt śmiałe w podejmowaniu decyzji i niezbyt przedsiębiorcze. Tylko, to jest pytanie w stylu jajka i kury: czy są takie, bo tyle mieszkają z rodzicami, czy tyle mieszkają z rodzicami bo są takie
a co zrobić? sama mówisz, że na tym wyjeździe zagranicznym odżyłaś. skoro ta praca jest Ci teraz na rękę, bo magisterka itp. to może zaciśnij zęby i wytrymaj te kilka miesięcy? a potem się gdzieś wynies, wyjedź, choćby znowu za granicę, do pracy? do tego wcale nie trzeba wielkich pieniędzy. a jeśli pojedziesz do pracy, to nie dość że się usamodzielnisz, to jeszcze zyskasz nowy wpis w CV na czym Ci przecież zależy (i bardzo dobrze że tak jest ). w każdym razie powodzenia