Dalsza edukacja

ForgetMeNot_ · 2011-11-03, 15:32

Cześć.
Założyłam tu konto by zasięgnąć porady, jestem tutaj anonimowa i chciałabym poznać obiektywne opinie bo już się naprawdę pogubiłam w tym wszystkim. Postaram się Wam jak najdokładniej opisać moją sytuację.
W tym roku zdawałam maturę. Nie poszłam na studia bo tak naprawdę nie wiedziałam, co chcę robić, poza tym bałam się tego, jak odnajdę się w nowej sytuacji i otoczeniu.
Jestem z natury osobą bardzo nieśmiałą, brak mi pewności siebie. Jestem ambitna i chciałabym się dalej kształcić, ale problem leży w mojej osobowości. Boję się tłumów, boję się ludzi. Mam niską samoocenę i to jest przyczyną braku wyżej wspomnianej pewności siebie.
Nigdy nie miałam zbyt wielu znajomych, jako że mam problem z nawiązywaniem kontaktów interpersonalnych. Nie chodzę na imprezy, dyskoteki, nie żyję jak większość moich rówieśników. W liceum byłam klasowym popychadłem, nie rozmawiałam z nikim i brali mnie za dziwaka. Jako że mam dość mocną psychikę, w jakiś sposób przetrwałam, mimo że było ciężko, ale teraz pojawił się dylemat co dalej...
Przyszło mi stawić czoła dorosłemu życiu i zupełnie nie wiem jak sobie z tym poradzić!
Nigdy mi się nic nie udawało, zawsze kiedy patrzę na innych, mam wrażenie, że mają łatwiej. Moi rówieśnicy są w szczęśliwych związkach, mają znajomych, co weekend gdzieś wychodzą, studiują, rozwijają się, niektórzy powyjeżdżali. A ja? Nie mam nikogo, jedynie 2 koleżanki jeszcze z czasów piaskownicy które raz na jakiś czas do mnie zajrzą, cały czas siedzę w domu, nie kontynuuję nauki, nie pracuję - jednym słowem stoję w miejscu, moje życie się zatrzymało.
Rodzice każą mi podjąć decyzję co dalej... Problem w tym, że ja nie wiem.
Moje ambicje nie pozwalają mi zakończyć edukacji na liceum, ale nie wiem, czy poradzę sobie na studiach. Bardzo chciałabym zdobyć wykształcenie, chciałabym, żeby chociaż to mi się w życiu udało.
Ale tutaj pojawia się drugi problem. Nie do końca jestem zdecydowana, co chciałabym robić. Zawsze lubiłam uczyć się języków, słówka wchodziły mi łatwo i ogólnie taka nauka była dla mnie przyjemnością. Myślałam o jakiejś filologii nowożytnej, ale rodzice mówią, że to nie są studia dla ludzi z tak małą siłą przebicia jak moja.
Wiem, że bez wykształcenia będzie mi ciężko... Tym bardziej, że nie mam pomysłu na żaden super biznes czy własną działalność.
Siedzę załamana i rozmyślam, a nawet nie mam z kim o tym porozmawiać.

W tym roku zdawałam tylko obowiązkowe przedmioty na maturze, poszły mi dobrze, ale marne szanse, żeby tylko z nimi dostać się na jakiś dobry kierunek. Złożyłam deklarację i dobrałam sobie nowe przedmioty. Jednak nie wiem, czy zabierać się za naukę do matury, czy za szukanie pracy, a może za podcięcie sobie żył.
Nie jestem typem człowieka o charakterze psychodelicznym, ale nie wiem, dlaczego akurat mnie się nigdy nic nie udaje.

#Co byście robiły będąc na moim miejscu? Jaką ścieżkę edukacji wybrać? A może lepiej iść do pracy?

2011-11-03, 15:32	#1
ForgetMeNot_ Raczkowanie Zarejestrowany: 2011-11 Wiadomości: 34	Dalsza edukacja Cześć. Założyłam tu konto by zasięgnąć porady, jestem tutaj anonimowa i chciałabym poznać obiektywne opinie bo już się naprawdę pogubiłam w tym wszystkim. Postaram się Wam jak najdokładniej opisać moją sytuację. W tym roku zdawałam maturę. Nie poszłam na studia bo tak naprawdę nie wiedziałam, co chcę robić, poza tym bałam się tego, jak odnajdę się w nowej sytuacji i otoczeniu. Jestem z natury osobą bardzo nieśmiałą, brak mi pewności siebie. Jestem ambitna i chciałabym się dalej kształcić, ale problem leży w mojej osobowości. Boję się tłumów, boję się ludzi. Mam niską samoocenę i to jest przyczyną braku wyżej wspomnianej pewności siebie. Nigdy nie miałam zbyt wielu znajomych, jako że mam problem z nawiązywaniem kontaktów interpersonalnych. Nie chodzę na imprezy, dyskoteki, nie żyję jak większość moich rówieśników. W liceum byłam klasowym popychadłem, nie rozmawiałam z nikim i brali mnie za dziwaka. Jako że mam dość mocną psychikę, w jakiś sposób przetrwałam, mimo że było ciężko, ale teraz pojawił się dylemat co dalej... Przyszło mi stawić czoła dorosłemu życiu i zupełnie nie wiem jak sobie z tym poradzić! Nigdy mi się nic nie udawało, zawsze kiedy patrzę na innych, mam wrażenie, że mają łatwiej. Moi rówieśnicy są w szczęśliwych związkach, mają znajomych, co weekend gdzieś wychodzą, studiują, rozwijają się, niektórzy powyjeżdżali. A ja? Nie mam nikogo, jedynie 2 koleżanki jeszcze z czasów piaskownicy które raz na jakiś czas do mnie zajrzą, cały czas siedzę w domu, nie kontynuuję nauki, nie pracuję - jednym słowem stoję w miejscu, moje życie się zatrzymało. Rodzice każą mi podjąć decyzję co dalej... Problem w tym, że ja nie wiem. Moje ambicje nie pozwalają mi zakończyć edukacji na liceum, ale nie wiem, czy poradzę sobie na studiach. Bardzo chciałabym zdobyć wykształcenie, chciałabym, żeby chociaż to mi się w życiu udało. Ale tutaj pojawia się drugi problem. Nie do końca jestem zdecydowana, co chciałabym robić. Zawsze lubiłam uczyć się języków, słówka wchodziły mi łatwo i ogólnie taka nauka była dla mnie przyjemnością. Myślałam o jakiejś filologii nowożytnej, ale rodzice mówią, że to nie są studia dla ludzi z tak małą siłą przebicia jak moja. Wiem, że bez wykształcenia będzie mi ciężko... Tym bardziej, że nie mam pomysłu na żaden super biznes czy własną działalność. Siedzę załamana i rozmyślam, a nawet nie mam z kim o tym porozmawiać. W tym roku zdawałam tylko obowiązkowe przedmioty na maturze, poszły mi dobrze, ale marne szanse, żeby tylko z nimi dostać się na jakiś dobry kierunek. Złożyłam deklarację i dobrałam sobie nowe przedmioty. Jednak nie wiem, czy zabierać się za naukę do matury, czy za szukanie pracy, a może za podcięcie sobie żył. Nie jestem typem człowieka o charakterze psychodelicznym, ale nie wiem, dlaczego akurat mnie się nigdy nic nie udaje. #Co byście robiły będąc na moim miejscu? Jaką ścieżkę edukacji wybrać? A może lepiej iść do pracy?