[Einode]

Ja bym się tym nie przejmowała.
Mam podobny problem i nic z nim nie robię, bo uważam ,że to nie moja sprawa. Przez prawie 30 lat kształtowal się we mnie sposob mówienia, żartowania, mimika twarzy itp. i tak już mi zostało, taka już jestem, wiec dlaczego mam to zmieniać.?
Nie narzekam na brak znajomych. Ludzie mnie akceptują, jak są odważni to chcą poznać i przekonują się,że jestem dobrym człowiekiem, mimo,że czasami powiem coś złym tonem, albo nieudolnie zażartuję sobie z jakiejś sytuacji.
Gdybym to chciała zmieniać nie byłabym sobą, byłabym sztuczna i myślę,że to zostałoby odebrane jeszcze gorzej.
Moja nowa rodzina,w którą weszlam, przez zamążpójście, już mnie poznała na tyle,że nawet czasami śmieje się z tego co mówię. Na początku mieli dystans, ale teraz wiedzą,że jestem całkiem ok i niegroźna..a przy tym pomocna i przyjemna.
Nie przejmuj się tym...za tydzień o tym zapomnisz.
A jak Ci znowu ktoś zwróci uwagę to spytaj wprost o co chodzi.