[babcia_miecia]

Mam dokładnie tak samo. To chyba wynika w dużej mierze z nieśmiałości, lęku przed odrzuceniem, zamknięciem we własnym, bardzo hermetycznym świecie i niedopuszczanie do narażenia się na cierpienie. Mnie nie przeszkadza to, że jestem nieśmiała, bo nauczyłam się tak żyć i całkowicie się z tym pogodziłam. Boli mnie tylko to, że często moja małomówność wobec niezbyt dobrze znanych mi osób jest odbierana jako wyraz arogancji i poczucie wyższości nad innymi.

Chętnie poczytam Wasze refleksje na ten temat