[ama4]

Sądzę, że Twoi rodzice nie tyle muszą być przeciwko Wam - tylko się o Ciebie zwyczajnie w świecie BOJĄ. Na pewno chcieliby, żeby ich córka była szczęśliwa - a Ty szczęśliwa nie jesteś. Twój chłopak owinął Cię jak bluszcz i będzie stopniowo wysysać całą energię, która jest w Tobie. Gdybym była Twoją matką to też bym nie była najszczęśliwsza, że moje dziecko, które jest na studiach i sobie radzi w życiu jest z chłopakiem, który się nie uczy, ma bliskie kontakty z ludźmi z problemami w życiu, nie ma motywacji, ma problemy zdrowotne, wyżywa się na partnerce i wciąga ją w swój depresyjny świat.

A on... nie ma tragicznej sytuacji życiowej, ma dwie ręce, powinien się uczyć a nie biegać za jakąś panną i wyżywać się na Tobie. Nie mówiąc o tym, że macie po 20 i 19 lat - powinniście się CIESZYĆ życiem! Problemy to przyjdą jak będziecie po studiach, będzie trzeba znaleźć pracę i się utrzymać. Teraz jest czas radości, luzu, nie macie żadnych poważnych obowiązków i jesteście odpowiedzialni tylko za siebie, a nie za np. swoje dziecko. Jak sobie wyobrażasz Waszą przyszłość? Jak sobie poradzicie, gdy przyjdzie szara codzienność, większe problemy? Jak on Cię wesprze, pomoże, gdy już na etapie 19 lat skończyła mu się motywacja i ma takich znajomych?

Skoro łamie obietnice, nie dogadujecie się, jesteś workiem treningowym i musisz się spowiadać z każdej godziny swojego życia, a on w tym czasie robi co chce i nie ma motywacji - to wybacz, ale chyba sama wiesz, co to oznacza, prawda?

I na koniec prośba - bądź czasami choć trochę egoistką i zajmij się swoim życiem. Masz do niego prawo, masz prawo nie relacjonować każdego momentu, masz prawo nie wisieć pod telefonem 24 godziny na dobę, masz prawo być szczęśliwa. Ale jak sama o to szczęście nie zadbasz, to on o nie na pewno nie zadba.