[misssporty]

A ja autorkę rozumiem i dziwię się złośliwym wpisom. Są osoby naprawdę piękne, które podobają się prawie każdemu i potrafię sobie wyobrazić, że to może utrudniać życie. Sama miałam dwie koleżanki, które wyglądały jak modelki. Niesamowicie zgrabne, ładne, dobrze ubrane, do tego inteligentne i fajne z charakteru. Podobały się prawie wszystkim facetom, jakich tylko napotkały, ale tak naprawdę były bardzo samotne - nie miały przyjaciółek, a faceci pojawiali się i znikali...I, przyznam szczerze, nie lubiłam z nimi gdziekolwiek wychodzić. Po pierwsze czułam się jak brzydkie kaczątko, myślałam o tym, co mam gorszego niż one,a nie mogłam znaleźć nic, w czym miałabym przewagę. Wiedziałam, że nie ma żadnego powodu, dla którego facet miałby wybrać mnie, a nie którąś z nich (przynajmniej przy początkowych kontaktach). Trochę zniechęca do wyjścia fakt, że na pewno nikogo się na niej nie pozna, bo każdy zwróci uwagę najpierw na którąś z koleżanek. Nie jest też przyjemne iść ulicą i widzieć reakcje przechodniów na koleżankę,z którą idziemy. To nie była kwestia zazdrości, czy niskiego poczucia własnej wartości, bo sama jestem stosunkowo zadowolona z siebie, ale po prostu obserwacji i pragmatyzmu - jeśli chciałam kogoś poznać, to nie należało iść z którąś z nich. A jesli chodzi o bycie w związku z taką osobą, to nie chciałabym mieć faceta modela, który podobałby się wszystkim kobietom, nie poradziłabym sobie z zazdrością i strachem, że w końcu mnie zostawi.
Nie wiem, autorko, co Ci poradzić. Jedyne, co mi przychodzi do głowy,to to, żebyś obracała się w towarzystwie osób o podobnym poziomie atrakcyjności do Twojego. A ze stereotypami typu ładna=głupia, można walczyć tylko udawadaniając, co się naprawdę potrafi. No i ciesz się swoją urodą, bo pewnie wiele dziewczyn zrobiłoby wiele, żeby wyglądać tak, jak Ty.