[Syringa]

Ja mam w domu prawdziwy zwierzyniec i cała ta menażeria ma przykrą przeszłość.
Koty zostały wzięte ze schroniska - dwa są z łódzkiego, kolejne dwa z częstochowskiego. Psiaka znalazłam w śmietniku, kiedy szukała sobie czegoś do zjedzenia.
Z psem nie było większych kłopotów, bo był młodziutki i zdrowy. Szybko sobie poradziła z zaaklimatyzowaniem się i nauczyła jak ma zachowywać. Z kotami nie było tak łatwo...
Pierwsza kocica została wzięta ze schroniska z kocim katarem... Leczenie trwało długo, a kotka miała przy okazji taką nerwicę, że atakowała wszystkich domowników. Wyzdrowiała, chociaż nerwowość została jej do dziś.
Kocurek, którego wzięłam jako drugiego był względnie zdrowy, jednak tak zalękniony i nieśmiały, że przez dłuższy czas w ogóle nie wychodził z budki i ośmielał się pospacerować po domu dopiero w nocy. Przyzwyczaił się, chociaż proces przekonywania go, że ludzie nie są straszni trwał i trwał...
Kolejna kotka trafiła do nas ze schroniska z problemami skórnymi i do tego ważyła niecałe 1,5 kg. Była tak okropnie chuda, że strach było brać ją na ręce... Do tego nie chciała jeść i towarzyszyły jej ciągłe problemy żołądkowe.
Ostatnia kicia z kolei ma problem z żarłocznością. Oczywiście też nie była zdrowa, kiedy do nas trafiła i zaczęliśmy od leczenia infekcji uszu i dróg oddechowych...

Szczęśliwie koty i psiak dogadują się ze sobą i nie miały nigdy problemu, żeby przyjąć kolejną znajdę do swojej gromadki Ale chyba "schroniskowce" już tak mają, że przywykły do życia w większym skupisku...