[Karmen]

paula78 napisał(a):

> trzymaj sie i usmiechaj sie i wyobrażaj sobie swojego pieknego bąbelka (chociaz na dzień dobry dzieci wyglądaja jak małe brzydale
Mój tam był piękny od pierwszych minut
A tak poważnie, to ja przeczytałam przed drugim porodem taką książkę, która pomogła (nie tylko mnie) przezwyciężyć strach. Najważniejsze jest to, by pamiętać, jak ważne jest oddychanie i rozprężanie mięśni dla dzidzi, bo to ona przeżywa wielkie trudy. Dzidziuś przeżywa szok, do tej pory w cieplutkich płynach mamusinego brzucha, gdzie dzwięki są stłumione i czuć bicie serca mamy, a tu nagle... Do płuc wdziera się suche powietrze, dzwięki są ostre i głośne, zimno no i nie słychać serca mamusi....
Tak w tej książce tłumaczy Profesor Fijałkowski (cudowny i ciepły człowiek, załorzyciel szkół rodzenia w polsce).
Zmierzam do tego, byś skupiła się maksymalnie na pomocy dzidziusiowi.
Przy pierwszym porodzie wziełam znieczólenie zewnątrzoponowe i cholernie bolało... Przy drugim oddychałam gorliwie, rozluźniałam między skurczami i skupiałam na tym co mówi do nie położna... było super!!! Dzidziuś był większy niż pierwszy a do tego szedł najszerszym punktem główki a mimo to poród był dla mnie o niebo mniej bolesny i to beb znieczulenia!!!
Okazuje się, że naprawdę można skurcze odbierać jako zadanie a nie ból, jako sygnał do skupienia się na pierwszym macierzyńskim zadaniu jakim jest pomoc naszemu maleństwu wydostać się z brzyszka w jak najłagodniejszy dla niego sposób. Głaszc go (w brzuszku) i mów do niego, powiedz mu, że postarasz się jak najlepiej a napewno będziecie stanowić zgraną paczkę: Ty, dzidziuś i osoba która wam będzie toważyszyć.
Trzymam kciuki, ja rodziłam w domu i było to pzepiękne przeżycie, a bolesne było najwyżej te 15 minut (jak na amerykańskim serialu o którym wspomniała Paula)
Klarysa