[MonikaFaustyna]

Napisane przez agneshelene

Ja na jej miejscu wróciłabym do blondu - wyglądała bardziej dziewczęco, subtelnie. A ten ciemny kolor + za dużo różu powoduje, że ma w twarzy coś takiego wrednego i imho sprawia wrażenie niesympatycznej.

Oho, nie zgodzę się - znam tyle osób z bardzo szybką przemianą materii, że jestem bardzo ostrożna w posądzaniu o zaburzenia odżywiania, zwłaszcza, że mnie samej próbowano nieraz wmówić anoreksję. Niestety łatwo jest powiedzieć "przytyj" - ja mogę jeść dosłownie wszystko i waga ani drgnie, także bronię i bronić będę wszystkich chudych z natury. Co innego, jak ktoś ma straszne ciśnienie na to, żeby schudnąć, chociaż nie jest mu to wcale potrzebne - to ktoś z wyraźną nadwagą powinien się za siebie zabrać, a nie licealistka, która sobie ubzdurała, że ma grube uda. No kurczę, tyle jest tych programów czy książek o dobieraniu ubrań do sylwetki, że pewne rzeczy chyba można zaakceptować, a nie na siłę bawić się w odchudzanie, nieraz srogo wyniszczające organizm.

Mnie rozwala w ogóle ubieranie dzieci w super drogie, często niewygodne rzeczy, z których pewnie jeszcze ciężko cokolwiek sprać. Nie mówię o jakichś elegantszych sukienkach na rodzinne uroczystości, tylko o ubraniach na co dzień; raz usłyszałam od ośmiolatki, że ona nie może się bawić, bo ma nowe ciuchy. Co to za dzieciństwo, gdy nie można się po prostu wybiegać i wytarzać?

Żal mi takich dzieci, że mają głupich rodziców. W ogóle uważam, że kupowanie jakichś mega markowych ubrań dzieciom, to strata pieniędzy. Co innego jest kupienie eleganckiego ciuszka na rodzinną uroczystość, a co innego kupienie czegoś, w czym maluch będzie mógł się wyszaleć. Poza tym dzieci szybko rosną i nie widzę powodu kupować im np. butów typu Nike czy Adidas.