Oj, dziewczyny, współczuję sytuacji z TŻami... mój na szczęście jak już wróci do domu z pracy (a nieraz wraca ok19) to chętnie zajmuje się Hanią... choć nie było tak od początku więc może to kwestia czasu.
Mój załapał, że Mu szkoda tracić tych wszystkich nowych umiejętności Hani po którymś wyjeździe służbowym - nie było Go trzy dni i wtedy właśnie Hania zaczęła się świadomie uśmiechać... no i Go to złamało. Teraz nawet jak jest padnięty po pracy, to bierze ode mnie Hanię. Nie zawsze sobie radzi z Jej płaczem, ale próbuje i nawet jak w końcu stwierdza, że Mu szkoda, że tak płacze i oddaje Maleńką mnie, to siedzi i się przygląda co ja robię, "żeby się w końcu nauczyć"
Więc jestem z Niego dumna.
A co do zasypiania dzieci i płaczu... Hania ostatnio musiała przynajmniej pół godziny płakać przed zaśnięciem... a ja dziś odkryłam patent na moje dziecko
Otóż przy pierwszym ziewaniu wkładam Hanię w chustę i sobie z NIą chodzę powolutku i coś robię w domu (jak jest przed zasypianiem, to próbuje się wyswobodzić z chusty, bo chciałaby się powiercić). Jak widzę, że zaczyna powoli odpływać, idę z NIą do sypialni i powolutku delikatnie rozwiązuję chustę i odkładam Ją do łóżeczka... Wtedy Hania powolutku sobie zasypia w łóżeczku, a ja omijam te Jej półgodzinne płacze
Dziś już dwa razy się tak udało Ją położyć - i za pierwszym razem pospała 45min, gdzie pierwsza drzemka trwała z reguły 15minut.
Tak więc udało mi się połączyć chustę z zasadami Tracy Hogg, która też na początku każe siedzieć z dzieckiem, głaskać po pleckach i szuszać... i odłożyć zanim zaśnie...
Normalnie ta chusta to niesamowity wynalazek... i jak się zrobi troszkę ładniej, to spróbuję spacerkó z chustą...
A teraz idę robić obiadek, bo w końcu mam na to czas i siłę - normalnie o tej porze już byłam zmęczona