[_niebanalna]

ludzie którzy mnie otaczają nie są tacy jak ja, nie potrafią cieszyć się gdy jest dobrze i płakać gdy jest naprawdę źle, Ci wszyscy ludzie ze spuszczonymi głowami są stworzeni do narzekania, na życie, brak pieniędzy i to, że tamten ma więcej. Nie potrafią uśmiechnąć się na myśl, że sami mają więcej niż niejeden człowiek, nie doceniają tego, że mają obie nogi, ręce, dach nad głową i usta które tak pięknie wyglądają gdy się śmieją - przykre, prawda?

próbuj póki masz dla kogo co wieczór zamykać swoje oczy, póki jest ktoś kto robi wszystko byś była szczęśliwa

często zastanawiam się jak to jest być kimś dla kogo to ja jestem ważna, jak to jest musieć ciągle wybaczać i próbować udawać, że jestem kimś niemalże idealnym, jak to jest jednocześnie dobrze wiedzieć jak cholernie trudnym człowiekiem jestem.

jeśli ktoś daję mi wszystko by później to odebrać to ja dziękuję, wolę nigdy tego nie zaznać.

wiem, że popełniam błędy, lecz z czasem się na nich uczę. Jestem tylko człowiekiem, lecz człowiekiem który Cię kocha i oddałby za Ciebie własne życie.