[landi0909]

Napisane przez madzius90

Należy mu się niezły

spokojnie, popalić to ja mu dam nie ma, teraz mój bunt osiągnie szczyt nie będzie takimi hasełkami rzucał. Szczególnie teraz, kiedy trzymam w sobie gniew na szwagra, współczucie dla siostry i kiedy się ogólnie źle czuję. To wszystko powoli mnie przerasta, wybuchnę mu tylko raz a wtedy pożałuje że cokolwiek powiedział
Chociaż nie powiem, czasem żałuję że to wszystko się tak potoczyło. Że wzięliśmy ślub, że jestem w ciąży... Głównie chodzi o to, że mogliśmy w sumie z dzieckiem poczekać z rok. Znalazłabym stałą pracę, może nie byłoby takich problemów finansowych jakie mamy teraz. No ale czasu nie cofnę, a widocznie tak miało być na pewno choćbyśmy żarli ściany, dam mojemu dziecku to czego ja w dzieciństwie nie miałam. I będę je kochać bezgranicznie...

Może to przez te moje wahania tak wybuchłam płaczem dziś. Nie chcę mu robić przykrości, więc mu tego wszystkiego nie powiem, poza tym co innego mi pozostaje zrobić? Donosić ciążę i wychować moje WŁASNE dziecko. Może jakoś to będzie, może to tylko chwilowy kryzys. Przynajmniej mam taką nadzieję